geen koren zonder kaf

Wij hebben elkaar eind vorige eeuw leren kennen. Dat heeft nooit geleid tot samenwonen noch kinderen. Of hij of ik zagen daar van af. We zagen elkaar ook perioden niet. In 2018 liet hij na langere tijd weer van zich horen. Hij wilde terugkomen naar Nederland en een aantal dagen bij mij logeren. Hij miste mij. Ik was op mijn hoede, vertelde hem dat ik een BenB had gereserveerd. Daar kon hij slapen. Toch stapte hij, met goedkeuring van mij, enige dagen later mijn huis in om daar niet meer te vertrekken. Hij ziet er goed uit, kan zeer prettig in de omgang zijn en verraste mij regelmatig met werkzaamheden in het huis. We zijn ruim drie jaren verder. Ik ben 10duizenden euro's lichter, we zijn getrouwd. Ik betaal zijn onderdak, voeding en verzekeringen. 
Als ik dit teruglees begrijp ik niet wat mij is overkomen. Ik zie mijzelf als een zelfstandige, weldenkende vrouw.  Dat ging mij tot voor drie jaren terug goed af. Ik ben gelukkig een goede slaper, maar de laatste periode kan ik midden in de nacht wakker worden met een angstaanval.  Die lol gun ik hem niet. Ik wil terugvechten.
Heb ik het allemaal wel helder op een rijtje? Ik heb het geld toch zelf overgemaakt? Ik was het die toch instemde met het huwelijk? Ik had ook nee kunnen zeggen. Ook als hij dezelfde vraag weken lang in verschillende toonaarden en vanuit verschillende invalshoeken weer aan mij voorlegde. Hij is de laatste drie jaren succesvol geweest. Hij heeft zijn doelen weten te bereiken. Ik ben nu aan de beurt. Ik wil dat hier een einde aan komt. Dat kan ik niet alleen.