Vorig jaar ben ik mijn vader verloren. Hij was al een paar maanden depressief, kampte met angsten en slapeloosheid. Een periode met een psychose en opname in een psychiatrische instelling volgde. Tijdens deze periode is ook nog eens de chronische ziekte Parkinson bij hem vastgesteld. De periode voorafgaand was er niks met hem aan de hand, totdat hij slecht begon te slapen. Vanuit slapeloosheid ontstond een psychose. Daarin heeft hij heftige dingen (bij zichzelf) gedaan. Wat hij ook maanden heeft gedacht is dat hij dood zou gaan. Een soort hele heftige hypochondrie. Hoe vaak hij ook niet zei dat hij dood ging - om welke reden dan ook -, ik had nooit gedacht dat dit zou leiden tot zelfdoding. Hij is uit het leven gestapt tijdens zijn tweede opname. Dit door ophanging aan de klink van de badkamerdeur. Ik ben zelf begin 30 jaar en ben hier op zoek naar mensen met een vergelijkbare leeftijd of vergelijkbaar verhaal. Op social-media heb ik een tijdje in lotgenoten-groepen rondgekeken, maar geen andere 'jongvolwassene' gevonden. Om me heen heb ik genoeg steun, maar wat zou het fijn zijn om eens met iemand te spreken die écht weet hoe het voelt.