Media en social media
Op de avond dat we te horen kregen dat onze zoon was verongelukt, zagen we op Teletekst al een kort bericht over een vliegtuigongeluk. We hadden op dat moment nog geen idee dat hij daarbij betrokken was. Hoewel je al wel een onbuikgevoel krijgt.
Niet veel later belde de moeder van zijn maatje (die helaas ook is omgekomen). Zij had gezien dat er op Instagram van haar zoon al een reactie was geplaatst die het ergste deed vermoeden.
Later die avond kregen we via hen te horen dat er een passagierslijst rondging binnen de vriendengroep, waarin hun namen stonden—nog vóórdat de politie bij ons aan de deur was geweest.
De volgende dag stond er een interview in de regiokrant met de vader van zijn vriend. Daarin werd ook de naam van onze zoon genoemd. Verschillende bekenden en vrienden van onze zoon en van ons waren nog niet op de hoogte en lazen het nieuws voor het eerst via de media.
Op dat moment weet je niet wat je overkomt. Je bent nog in shock, en tegelijk voel je je overvallen door de snelheid waarmee alles zich via media en sociale netwerken verspreidt.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt.
Hoe hebben jullie dit ervaren, en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
2 Reacties
Ook voor mij heel herkenbaar.
Bij ons was het maandenlang dat de media er bovenop zat en gelukkig wisten we meestal rechtstreeks van de politie wat ze voor nieuws hadden en konden we het onze familie en vrienden van Ichelle zelf vertellen. Één keer waren we in de rechtbank en daar werd de doodsoorzaak vrijgegeven door de OvJ en voor we de zaal uit waren stond het al in de media. Ik ben toen heel erg boos op de media geworden en heb ze dat ook duidelijk laten merken, hoe zij het zouden vinden als een oma in de media moest lezen dat haar kleindochter door verwurging om het leven was gekomen, omdat zij niet het respect hadden dit even voor zich te houden, dat wij dit graag zelf wilden vertellen...
Over het algemeen was de media respectvol, de social media is een ander verhaal, oordelen en veroordelen zonder het echte verhaal te kennen en zelf hele verhalen verzinnen en dat is verwoestend. In mijn vrijwilligerswerk bij vermissingen maken we dit heel vaak mee en daar heb ik echt moeite mee en ook last van... Dat is helaas zoals de maatschappij is, overal wat van vinden en niet nadenken wat het gevolg is voor slachtoffers/nabestaanden...
Lieve groeten,
Miranda
Social Media heeft zoveel positieve kanten, maar helaas ook zoveel negatieve. Ik heb net een zelfde soort iets meegemaakt. Maar het ongeluk stond wel al online toen ik echt pas net het ziekenhuis in kwam. Voordat ik überhaupt de vrienden van mijn man kon bellen stond er al een foto van zijn motorfiets op de snelweg online. Dit blijft naar...
Andere kant, doordat het bericht online stond ben ik ook in contact gekomen met de dame die als laatst met hem levend gesproken heeft. Die is uit de auto gestapt om naar hem toe te gaan voordat de ambulance er was. Hierdoor weet ik wel de laatste woorden van mijn man. Dit is ook iets waard.
Zeker met de generatie van nu (waar ik zelf ook onderdeel van ben) gaat alles online zo onwijs snel.
Heb jij er vandaag de dag nog veel last van? Of heb je een manier gevonden om hier mee om te gaan? Ik worstel er soms nog wel mee.
Liefs van mij