Verhaal voor het eerst naar buiten

14 november was het dan zover. Ik had in de middag na een spannende toets van mijn opleiding, nog een andere spannende afspraak: een interview. Op 14 november is voor het eerst mijn verhaal op het gebied van stalking naar buiten gekomen. In een fijn gesprek met de auteur van de column heb ik mijn verhaal over de stalking kunnen vertellen. Hierbij was ze ontzettend onder de indruk van wat ik vertelde over de stalking die inmiddels 11,5 jaar geleden plaatsvond. Na dit gesprek heeft ze mijn verhaal op papier gezet en ter controle naar mij gestuurd. Na enkele aanpassingen, was het vandaag dan echt zover. Het staat sinds vanmorgen online. 

https://www.linda.nl/persoonlijk/relaties/sharon-ex-online-stalking/

11,5 jaar geleden begon voor mij een zware en achteraf gezien donkere periode in mijn leven. Ik raakte in contact met een veel oudere jongen. Dit contact was eerst vrijwillig en vriendschappelijk, maar al gauw nam de relatie een andere wending. In deze column waarin mijn verhaal wordt verteld, lees je meer over de stalking van mijn ex-vriend. Ook wordt er kort benoemd dat er in de relatie ook sprake was van onvrijwillige seks en seksuele handelingen. Hier wordt jammer genoeg niet verder op ingegaan. Jammer genoeg? Ja, dat vind ik wel. Hoewel voor mij de stalking als inbreuk op mijn privacy voelde, heb ik juist van het seksueel misbruik nog meer last gehad en was ik ook hier graag nog dieper op ingegaan. Dit kon helaas niet, want dit paste niet bij het thema 'stalking'. 

Ik ben erg blij dat ik mijn verhaal heb mogen delen en erg trots op mijzelf dat ik de stap heb durven nemen om mijn verhaal niet-geanonimiseerd te laten plaatsen op een openbare website. Het enige minpunt aan een interview voor een column is dat de verhalen in dit soort stukken vaak erg oppervlakkig geschreven worden. Moeilijk voor mij is het dan om dit te lezen terwijl ik letterlijk voel welk gevoel er achter dit stuk schuilt, terwijl je dit er niet zo uit opmaakt (naar mijn idee). 

Graag deel ik het stuk ook met jullie. Ik hoop namelijk dat jullie hierin misschien herkenning voelen, wat voor mij in mijn herstel erg belangrijk is geweest. Of misschien zet dit jullie aan om ook jullie verhaal met ons of met mensen in jullie omgeving te delen. Zoals ik in het stuk ook zeg: "Laat je niet tegenhouden en deel wat je meemaakt". 

Liefs, 

Sharon