Lieve allemaal,

Negen jaar geleden ontmoette ik de jongen waarvan ik nooit gedacht had dat hij zoveel invloed op mijn leven zou hebben. We leerde elkaar via het werk, waar ik net mijn eerste bijbaantje had gekregen, kennen. In het begin van onze vriendschap was hij ontzettend aardig voor mij. Hij gaf mij het gevoel dat ik het belangrijkste in zijn leven was. Hij luisterde naar mij, deed leuke dingen met mij en ik kreeg leuke cadeautjes van hem. Niks was te gek. Hij was echt alles wat ik nodig had op dat moment. Thuis lagen mijn ouders na vele jaren ruzie in scheiding. Dit was niet gemakkelijk voor mij en mijn zussen. 

Hij was de afleiding die ik nodig had en door al zijn lieve woorden en daden, kregen wij al gauw een relatie. Na een maand kwam echter de ware aard van hem langzaam naar boven. We spraken bij hem thuis af. Hij was al wat ouder en had blijkbaar buitenom gezellig samen tijd doorbrengen ook andere behoeften in een relatie. Voor ik het wist werd ik door hem ontmaagd. De gebeurtenissen hierna zijn voor mij lang een waas geweest, alsof ik op standby was gegaan en jaren later pas echt doorhad wat er allemaal gebeurd is. Vanaf die eerste keer gedwongen seks met hem, ging het alleen maar bergafwaarts. Hij verlegde onbewust telkens mijn grenzen tot ik de situatie min of meer geaccepteerd had. Regelmatig kwam ik thuis met blauwe plekken of wondjes over mijn lichaam. Andere keren moest ik thuis en op werk een smoes verzinnen voor het te laat komen, omdat hij mij in zijn kamer opgesloten had tot ik tegen hem zei dat ik seks met hem wou. Mijn moeder kwam pas achter de ernst van de situatie toen ze door één van mijn collega's midden in de nacht werd opgebeld vanuit de huisartsenpost. Ik was van mijn fiets gereden door mijn vriend en was een tijdje bewusteloos. Hierna kwam een flinke pijn in mijn borst, waar ik tot op de dag van vandaag nog steeds last van heb. Mijn moeder heeft sindsdien alles op alles gezet om de relatie toen te stoppen, maar ze kreeg geen grip op mij. Ik was inmiddels al flink gedistantieerd van mijn familie en vrienden door de invloed die mijn vriend in mijn leven had. Ik was totaal verward en niet meer in staat om goed na te denken. De dagen vlogen voorbij en de kilo’s vlogen eraf. Ik was 15 jaar, 172 cm lang en graatmager. Dit wilde ik niet meer. Ook merkte ik, door de weerstand die mijn ouders gaven op mijn relatie met hem, dat de relatie eigenlijk geen toekomst had. 

Ik probeerde dit uit te leggen en het uit te maken. Dit was jammer genoeg makkelijker gezegd dan gedaan. Toen ik het had uitgemaakt, volgde maanden aan stalking. Overal waar ik kwam was ik bang hem tegen te komen. Als ik hem tegenkwam was hij agressief en uitte hij dit in fysiek geweld. Het interesseerde hem niet eens of er mensen op straat liepen. Na maanden in die spanning geleefd te hebben, verhuisde mijn ouders beide naar een nieuwe woning. Ik kocht een nieuw telefoonnummer en zei mijn baan op. Op die manier waren er voor hem geen lijntjes meer en kon hij mij niet meer vinden. Hiermee was de ellende na jaren eindelijk achter de rug. Jaren later kwam voor mij echter pas de klap. Alles kwam langzaam weer naar boven en doordat ik niet goed meer door deze stress en angst kon functioneren, ben ik in therapie gegaan. Gelukkig kan ik nu opgelucht ademhalen na een heftig maar succesvol therapeutisch traject. Mijn angst en verdriet hebben plaats gemaakt voor geluk en blijdschap. Na jaren kan ik weer met positiviteit naar de toekomst kijken en dit alles achter mij laten. 

Hierom is het voor mij nu dan ook tijd om de anonimiteit op dit forum achter mij te laten en mijn verhaal te delen met mensen die hier steun aan hebben. Voor mij is het belangrijk dat andere slachtoffers zich niet langer meer alleen voelen en zich doordat ik en vele andere op het forum hier hun verhalen en vragen delen, ook andere lotgenoten zich vrij voelen dit te doen. Je staat er echt niet alleen voor!

Veel liefs,

Sharon