Weer een puzzelstukje...
Hoi allen,
een tijdje geleden een deel van mijn verhaal hier gedaan. Deze week mijn eerste EMDR behandeling gehad. Ik wil graag de onderstaande gedichten, welke ik heb geschreven met jullie delen om mijn gevoelens kwijt te kunnen. Ik ben benieuwd naar andere ervaringen over EMDR en of mensen zich herkennen in mijn gedachten en gevoelens...
Groen licht
Naar binnen lopend, met hoop,
voel ik een lichte spanning opkomen.
Proberend, zonder oordeel,
mij open te stellen voor wat er komen gaat
Een ongemakkelijk begin
Niet soepel, maar het voelt oké
En daar gaan we dan
In gesprek
De angst dat ik het verkeerd doe
Dat ik tot gedachten of woorden kom
Die ik niet horen of voelen wil
Beelden die ik zo lang
Weggedrukt hebt uit mijn leven
De spanning loopt op
Het doet zo’n zeer
De tranen komen
Het ademen gaat moeizaam
Wat houdt me tegen?
Is er goed of fout?
Krijg ik dan eindelijk die erkenning
Dan het groene licht
Heen en weer
Het gaat zo snel
De angst grijpt om zich heen
Geen controle over wat ik voel, denk en zie
Hoe voel je je, vroeg ze.
Niet sterk.
Bekijk het positief
Je bent moedig, zei ze.
Vernederd
De uren erna
Blijf ik bezig
Met jou en de beelden
De vragen die maar blijven komen.
Waarom ik je niet weg heb geduwd?
Ik niet geschreeuwd of geslagen heb.
Waarom beschermde ik jou?
Terwijl je mij zo vernederd hebt
Je hebt iets van mij afgepakt
Mij in het diepst geraakt
Ik kon je niet tegen houden
En liet het maar gebeuren
Waarom kon ik het niet voorkomen?
Waarom heb ik het zover laten komen?
Jou zo dichtbij toegelaten.
Kon je mij niet gewoon met rust laten?
Wat kon ik doen?
Ik geloofde jou
Was jou trouw
Zag jouw verdriet
Maar m’n eigen grenzen zag ik niet.
Ik was nog zo klein
Hoe kun je zo zijn?
Na vandaag
zie ik steeds een stukje
Van de man die jij daadwerkelijk was.
8 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 523f563216244f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 523f563216244f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 34c37c6bd53247…