De stilte voorbij
27 jaar geleden is het alweer gebeurd..
Inmiddels gaat het dagelijks continu door mijn gedachte. Over werkelijk alles gerelateerd aan het misbruik, denk ik na. Heel veel. Over de het moment zelf, over hoe zijn huis eruit zag, de verhoorkamers, over het leven met zo een groot geheim.. jeetje wat begint dat zwaar te wegen. Dus ik wil de stilte doorbreken..maar hoe? Het maakt me benauwd als ik eraan denk het te moeten zeggen. En vertel ik dan alles.. ook. En het niet willen hebben van een relatie, komt het daardoor of was dat misschien ook wel zo als ik dit niet had meegemaakt? Heeft mijn zusje het meegekregen? En weet mijn vader het? Want ik wilde absoluut niet dat iemand het wist. Of heeft mijn moeder het hem toch gezegd? Ik moet er eigenlijk niet aan denken om het erover te hebben met hun... maar ik weet dat ik niet meer verder kan zoals het gaat. Ik heb heel veel erover gelezen en lees dat iedereen die de stap heeft gemaakt aangeeft dat het zo goed voelt.. dus ik wil en ik ga het ook doen.. alleen nog even kijken hoe ik de woorden vind..
2 Reacties *