Waarom emoties bij oplichting vaak hetzelfde zijn
Het is een interessante vraag waarom de emoties bij oplichting, ongeacht het bedrag, vaak vergelijkbaar zijn. Hier zijn enkele mogelijke redenen:
- Schending van vertrouwen: Ongeacht het bedrag, oplichting voelt vaak als een schending van vertrouwen. Of het nu een grote of kleine som is, het gevoel bedrogen te zijn kan diep ingrijpen.
- Verlies van controle: Oplichting neemt vaak een gevoel van controle weg. Dit kan leiden tot gevoelens van machteloosheid en kwetsbaarheid.
- Schaamte: Veel slachtoffers ervaren schaamte, omdat ze zich afvragen hoe ze in deze situatie terecht zijn gekomen. Dit kan het moeilijk maken om hulp te zoeken.
- Angst voor de toekomst: Oplichting kan zorgen voor financiële onzekerheid en angst voor de toekomst.
Het belang van het delen van ervaringen:
Het delen van jouw ervaringen kan voor andere slachtoffers heel waardevol zijn. Door jouw verhaal te vertellen, laat je zien dat je niet alleen bent en dat het mogelijk is om te herstellen. Daarnaast kun je anderen praktische tips geven en hen helpen om hun emoties te begrijpen.
Wat kan Stichting Slachtofferhulp bieden?
Stichting Slachtofferhulp biedt verschillende vormen van hulp aan slachtoffers van misdrijven, waaronder oplichting. Zij kunnen onder andere:
- Luisteren naar jouw verhaal
- Praktische informatie geven over bijvoorbeeld aangifte doen
- Je doorverwijzen naar andere hulpverleners
- Je ondersteunen bij het verwerken van de emotionele impact van het misdrijf
Bezig met laden...
4 Reacties
Op een hele geraffineerde wijze hebben oplichters ruim 26k via een 'pig butchering dating/crypto' scam bij me afgetroggeld. Ik worstel nog steeds met de juiste woorden en omschrijving vinden, omdat ik slachtoffer ben van een manier van fraude waar ik zelf actief een rol in heb gehad. Het hele verhaal heb ik op verschillende manieren gedeeld, met mensen om mij heen, met instanties, met slachtofferhulp aan de telefoon.
Ik herken wat je hierboven omschrijft. Wat ik voor mezelf nog mis is een manier om het te accepteren. Ik heb werkelijk alle losse eindjes die ik zag toen ik doorhad dat ik opgelicht was, helemaal uitgeplozen. Alle instanties betrokken. En ik sta alsnog met lege handen. Wel met een knagend schuldgevoel dat ik in zo'n scam ben getrapt. Hoewel ik inmiddels echt weet dat het iedereen kan overkomen, echt iedereen.
Gelukkig kon ik wel heel erg snel door de schaamte heen en heb ik direct hulp gezocht, omdat ik weet dat de schaamte de grootste barrière is, en ik mezelf dat niet ook nog aan wilde doen. Volharding en veerkracht hebben mij door het proces heen geholpen, die vaardigheden heb ik gelukkig in grote mate opgedaan door mijn leven heen. Dat onderdeel zou wat mij betreft ook goed passen in een campagne om jonge mensen te leren over (valse) liefde, kwetsbaarheden, vertrouwen en zelfzorg.
Ik vind het heel erg frustrerend dat er naast een luisterend oor, helemaal niets te doen valt. Die onmacht brengt steeds veel pijn terug. Ondanks alle fijne, lieve woorden en steun van mensen in mijn omgeving. Feit blijft dat ik bijzonder veel geld kwijt ben, me kwetsbaar voel en de pijn ook veel andere (oude) pijn oproept en met zich meebrengt.
De vorm van fraude die ik heb ervaren past bij een zeer geraffineerde werkwijze van georganiseerde misdaad. Ik vermoed na het lezen van berichten van de politie en interpol dat de 'scammer' zelf via een callcenter constructie zelfs onder barre omstandigheden zijn werk heeft uitgevoerd. Ik voel zelfs nog enige compassie omdat ik na een bericht op interpol ineens inzie dat er zelfs human trafficking aan te pas kan komen.
Ik wil graag ergens het verschil kunnen maken, invloed hebben. Misschien sluit dat toch ergens aan bij dat gevoel van machteloosheid (verlies van controle).
Herkenning en erkenning is wel een van de helpende factoren. Ik mis alleen voor mezelf het laatste stukje, dat met flinke juridische ondersteuning en een slim netwerk misschien toch nog meer voor elkaar te krijgen is dan opgeven. Zeker omdat er o.a. een app uit de Apple appstore bij betrokken was, wat natuurlijk heeft bijgedragen aan de geloofwaardigheid van de truc (en met de verdere methode zat ik natuurlijk al in een fuik, waar ik steeds dieper ben ingelopen). Enige verantwoordelijkheid van zo'n instantie mag je wel verwachten. Maar ik ben niet opgewassen tegen zo'n partij.
Het ontstijgt elk menselijk niveau, deze misdaad. En het is pijnlijk om te zien dat het 'dagelijkse' systeem van Nederland nog niet opgewassen is tegen deze structuren. Ik heb de frustratie ook gezien bij de agenten toen ik aangifte deed (ruim 7 uur in beslag genomen, omdat het toch best een ingewikkeld verhaal is).
Ook deze vorm van mijn verhaal delen helpt, ik zie het maar als een manier om een beetje zorg te geven aan het litteken op mijn hart en vertrouwen.
En voor wie dit leest, bedankt voor je tijd en aandacht.
Ook Slachtofferhulp kan actief niets doen, anders dan een platform bieden om je hart te luchten en lotgenoten te ontmoeten. Maar dat helpt.
Ik wil je vragen om je verhaal ook apart in de groep te posten, dan zien meer mensen het en kan men beter reageren. Mocht je nog meer kwijt willen, schroom niet me te contacten.
Als slachtoffer met een verlies van 50K werd ik een van de ambassadeurs en dat geeft veel voldoening. Ook ben ik, omdat ik er nu open over kan praten, veel gevraagd voor diverse media uitingen voor Slachtofferhulp. Als ik op die manier maar 1 persoon kan behoeden voor wat ons overkomen is, heb ik mijn doel bereikt.
Nu herken ik het zelfde bij jou en al die andere verhalen.
Een ding wat ik heb geleerd in al die tijd blijf er over praten en vindt steun bij elkaar, want dat is wat er werkelijk toe doet om dit een plek te geven.