Ik zal je zeggen dat ik precies een jaar na mijn ongeluk geen hoop op gerechtigheid zie. Na mijn ongeval probeerde ik snel een rapport te krijgen, ik kreeg het een maand na het ongeval. Er waren geen getuigen binnengekomen. Vreemd was dat alleen de dader getuige was. Later ontving ik 3 verschillende versies van de getuigenverklaring. Ik heb onlangs informatie ontvangen dat er eindelijk een proces komt en meer dan een jaar na het ongeval zal ze een boete krijgen voor het veroorzaken van het ongeval. En dan. Omdat ik als emigrant de taal en de wet niet goed kende, was ik gefocust op het controleren van rapporten en correspondentie, het opvangen van communicatiefouten die artsen gebruikten als verzekeraar van de dader. Na een jaar wil geen enkele advocaat het aannemen, dus geef ik het op. Te veel stress zenuwen het kost allemaal. Na bijna een jaar begon de verzekeraar problemen te krijgen met het betalen van teveel huishoudelijke hulp, en ik was niet bezig met het repareren, maar met de rechtbijstand. Nu blijkt dat ik het zelf moet uitleggen. Als ik niet was gestopt met het aanrekenen van deze hulp, was hij waarschijnlijk doorgegaan met het aanrekenen van kosten. Geld is nu niet het belangrijkste voor mij, want als je van andere mensen hoort dat de dader een conflict had met een ander, en hoewel hij op dezelfde manier slachtoffer was, vertelde hij me dat ik niet zou winnen met mijn dader omdat hij heeft connecties. Het is allemaal triest. Omdat door één moment een jaar geleden mijn hele leven en mijn plannen waren geruïneerd.

Ik heb jouw verhaal ook gelezen. Wat erg hè dat zo’n dader gewoon weer verder kan leven en wij met zoveel problemen zitten. Zo’n impact op je leven. Knap hoe je ermee omgaat. ? succes

Hoi P, wat een ellendig ongeluk! Het is goed afgelopen, al voelt dat nu zeker niet zo. Je klachten klinken zeer herkenbaar, bij mij te wijten aan zeer forse klappen op mijn hoofd. Dat geduld zul je zeker moeten hebben; ik ben nu ruim 10 maanden verder en kan fysiek wel redelijk wat aan, maar ben snel overprikkeld en vermoeid, werken doe ik voorlopig nog niet - dat lukt niet. Mij is verteld dat (met mijn diagnose zware hersenkneuzing) het 1 tot 2 jaar kan duren. Ik ben het in ieder geval spuugzat maar probeer het positief in te zien en dat gaat wisselend goed of minder. Houd vooral je rust; bij mij hielp in het begin staren goed om die lange uren waarin je niets kunt doen te overbruggen. Focussen op een vlekje op de muur bijvoorbeeld, of naar bomen/struiken. Als je geluiden kunt hebben zijn podcasts fijn. Neem alle hulp aan en vraag ook om ondersteuning bij je huisarts, bijvoorbeeld ontspanningstherapie. Het proces verbaal duurde bij mij 5 maanden voor het klaar was en ik heb onlangs begrepen dat mijn zaak voor gaat komen, maar wanneer is niet bekend. Ook hierbij gaat het dus lang duren. Heb je een letselschade-advocaat? Die kan jou helpen met alle financiële zaken. Ik wens je veel sterkte en geduld, weet dat er anderen zijn in dezelfde situatie. Het is ontzettend rot, maar er komen lichtpuntjes. Als je vragen hebt, stel ze gerust. Groeten, RJ