Het begon allemaal tijdens de pandemie. Ik verveelde me en ik zat op het internet. Ik kreeg uit eindelijk contact met een man uit België. 

Ik was toen ook anoniem op het internet, omdat ik het niet helemaal vertrouwde met wie ik te maken had en wat zijn intenties zouden zijn. 

Uit eindelijk hadden we fijn contact, alles bleek fijn en goed. Gewoon normale gesprekken over het dagelijks leven etc. Ooit op een dag begon hij met dat hij verliefd op me was, maar ik voelde niet hetzelfde.. Dit werd een heel probleem. Ik had hem nooit gezien, nooit gevideochat etc. Omdat ik het simpelweg niet vertrouwde. 

Uit eindelijk begon hij met het dwingen om mijn ID te sturen, mijn echte naam te vertellen etc. Als ik dat niet zou doen, zou hij mij hacken?! Hij stuurde ook een foto dat hij op het darkweb zat. Wat een onzin… En dat ik maar moest oppassen dat hij niet ineens voor me stond? Om wat te doen???

Ik heb 1 jaar en 2 maanden geleden aangegeven dat ik geen contact meer wilde met hem omdat het me te veel werd. Hij was hier heel boos om, hij zei dingen zoals wacht maar tot ik voor ie sta, belde me minstens 10 keer op een dag, maakte steeds accounts aan om me toe te voegen. Het werd lelijker en lelijker. Ik moest gedwongen contact hebben, want anders zou hij zelfmoord plegen, anders zou hij dit doen dat doen etc etc…

Uit eindelijk heb ik mijn accounts op social media verwijderd, het is nu ruim 3 weken best rustig. Ik hoop dat het nu echt stopt. Ik heb 2 keer mijn telnr moeten veranderen.

Ik woon uit eindelijk ver weg van hem vandaan, hij weet niks over me. Niet eens hoe ik eruit zie of hoe mijn stem klinkt, maar toch ben ik heel bang. Ik slaap er slecht door. Ik voel me alleen, ik heb niemand waar ik dit mee kan delen.