Een stap terug nemen
De laatste tijd merk ik dat ik vastloop, en dat doet pijn. Ik zit in een dip, en het lukt me op dit moment niet om te werken. Na alles wat ik heb meegemaakt en de juridische stappen die ik heb genomen, voel ik me uitgeput. Het voelt alsof mijn laatste poging om gerechtigheid te krijgen niet het resultaat heeft gebracht waar ik op hoopte. Ondanks dat ik alles heb gedaan wat binnen mijn mogelijkheden lag, blijft er een leegte achter.
De pijn van onrecht komt opnieuw naar boven. Het gevoel dat ik niet gehoord word, dat de schuld bij mij wordt gelegd, en dat de waarheid niet erkend wordt, drukt zwaar op mijn hart. Het herinnert me aan oude wonden die ik dacht dat al een beetje geheeld waren. Het is frustrerend en verdrietig, en soms voelt het alsof ik even niet meer vooruit kan kijken.
Ik weet dat ik sterk ben. Dat ik stappen heb gezet waar ik trots op mag zijn, zoals melding maken, opkomen voor mezelf, en blijven vechten voor wat juist is. Toch voel ik me nu alsof ik in een soort pauze zit, waar ik mezelf de tijd moet geven om dit allemaal te verwerken.
Ik deel dit omdat ik weet dat ik niet de enige ben die zich soms zo voelt. Misschien herkent iemand zich hierin, en dat geeft me toch een beetje troost. Het is oké om niet altijd door te kunnen gaan, om even stil te staan en voor jezelf te zorgen. Ik hoop dat ik binnenkort weer de kracht vind om verder te gaan, maar voor nu probeer ik te accepteren dat het even niet lukt – en dat dat ook oké is.
Ik ben er voor jullie
2 Reacties
Het is niet erg inderdaad om even ook niet krachtig te (hoeven) zijn.
We zijn sterk, daar gaat het niet om.
Maar altijd sterk zijn kan ook weer overgaan in overlevingsmechanismen.
Het is misschien nog wel krachtiger om je soms even over te geven aan dat het niet gaat, je zwak mag voelen.
Uit je woorden blijkt dat je daarmee oké bent.
Je geeft zelf, altijd elke keer het tempo aan.
Goed ook dat je dit deelt juist misschien voor mensen die nog niet zover zijn.
We hoeven niet altijd in de 'vecht' modus te zitten.
Het even niet hoeven is even belangrijk.
Zelfs ik heb nog steeds periodes dat ik alles even loslaat omdat overleven een eerste mechanisme was gezien het vroege misbruik, dat nog steeds wat boven komt waaien zeker als ik een teveel aan prikkels krijg, waar ook hoog gevoeligheid meespeelt.
Alleen ik wordt mijn gedrag eerder bewust en kan daarna handelen nu.
Dat geeft rust, vertrouwen in mezelf.
Golf maar mee op je eigen kompas.
Lieve groet.....
Natuurlijk heeft iedere sterke vrouw of man die van alles hebben meegemaakt even een dip en kunnen even niet verder, heel normaal he het touw kan niet altijd los hangen en zal af en toe toch aanspannen, even moe van alle onrecht even moe altijd sterk te zijn is heel normaal laat je maar even stil staan tot je weer verder kan want je weet dat dat ook weer komt, sterkte xxx