Slachtoffer. Slachtoffer. Ik vind het een enorm beladen woord. Het vertelt dat jou, mij, een ander iets enorm heftigs is overkomen. Ik heb mij lang geen slachtoffer gevoeld. Het is wel een van mijn doelen in mijn therapie, mijzelf als slachtoffer mogen zien. Als ik met lotgenoten praat krijg ik vaak terug, ik ben geen slachtoffer. Dat zette mij aan het denken. Waarom willen wij ons geen slachtoffer voelen? Je bent slachtoffer als je iets overkomt waar je niet om gevraagd hebt en een ernstig impact op je heeft als mens. Slachtoffer zijn betekent echter NIET dat we zielig zijn. Slachtoffer zijn betekent ook niet dat we niet sterk zijn en weerloos. Slachtoffers zijn moedig, veerkrachtig en oersterk. Je bent een overlever. Dat we in een situatie hebben gezeten waarin er dingen gebeurd zijn die wij niet wilden en we konden dat niet veranderen betekent niet dat we zwak zijn. In mijn geval was meewerken minder schadelijk dan verzetten. Ik heb juist goed voor mijzelf gezorgd. Hoe diep het litteken ook zal zijn dat iemand mijn zelf beschikkingsrecht over mijn lichaam zich heeft toegeëigend. Meer als dat krijgt hij niet. Hij krijgt niet mijn vrolijke humeur. Hij krijgt niet mijn doorzettingsvermogen. Hij krijgt niet mijn kracht. Hij zal niet mijn leven krijgen. Want dat wilde ik behouden door mee t werken. Ik ben slachtoffer van seksueel geweld. Ik ben een overlever. Ik ben sterk, moedig en veerkrachtig.