Update verhaal Matoo
Verleden jaar ben ik twee x verkracht. Mijn verhaal is wel hier terug te vinden. Mijn aangiftes zijn door de officier van justitie geseponeerd . Een tegen 1 verhaal zei de officier en er was alleen indirect bewijs. Het staat nog wel in t systeem bij de politie maar er word alleen behandeld als een volgend slachtoffer van deze twee daders zich meld en aangifte durft te doen. Intussen heb ik wel een claim ingediend bij t Schadefonds in Den Haag. Ook geseponeerd . Ik ben in beroep gegaan en inmiddels ben ik in beroep gegaan en op een hoorzitting in Den Haag geweest. Ik zou in de maand juni uitslag hebben, tot nu toe niets gehoord. De laatste weken voel ik mij steeds gefrustreerder worden door alles, ook omdat het de 29e jullie en 11 augustus mijn verjaardag een jaar geleden is. Ik vraag me af of daarom alles weer naar bovenkomt. Ik heb een hulpverlener nu voor de tweede x omdat ik t alleen niet red. Ik reageer me af op de mensen die te dichtbij komen door geen contact meer met hun te houden of ze te negeren, simpelweg omdat t nog steeds zoveel pijn doet. Het is net of ik twee stappen vooruit zet en vervolgens drie terug doet Ik voel me alleen en t lukt me niet om alles beter achter me te laten Zijn er meer mensen die dit hebben ? Op dit moment weet ik niet of ik moet opgeven of blijven vechten voor iets wat ik voorgoed kwijt ben.
1 Reactie
Op de eerste plaats vind ik je erg dapper. Dapper dat je aangifte hebt willen doen, ook al zijn de uitkomsten tot nu toe weinig tot niet bevredigend. Bij het aangifte doen geef je aan dat een ander mad oordelen over wat jou aangedaan is. Een rechter bekijkt het niet alleen van jouw kant. En dan zijn de harde feiten, onomstotelijk bewijzen, die de basis dienen voor een oordeel.
Ook al heb je voor meer dan 100% gelijk, het kan verkeren.
Dit alles vraag heel veel energie van je. En dat je dat niet alleen kunt verwerken is heel herkenbaar. Zelf heb ik contact op genomen met een medewerker van Slachtofferhulp. Dat was een gouden zet. Ze kunnen zich erg goed in jouw situatie inleven en kunnen je erg goed adviseren. Zowel in het proces van aangifte doen als de weg zoeken in de wereld van de hulpverlening. Weet dat niet elke therapeut thuis is in het verwerken van trauma.’s.
Je kunt ook met lotgenoten sparren over wat ons geholpen heeft en hoe we er nu voorstaan. Laat maar weten wat je wenst.