Goede avond Dena,
Je schrijft van het begin van dit jaar, verschillende keren.
Bij het teruglezen zag ik dat mijn collega’s Ester en Henriek ook eens gereageerd hebben.
Heb ik het goed begrepen dat het alleen al schrijven voor jou helpend is. Ook al is het moeilijk om te schrijven of om er woorden aan te geven, je maakt er werk van.
Je hebt een zware week achter de rug. Is dat een week van therapie? Ik kan me daar wel wat bij voorstellen.
“ Kan het nog niet verwerken, de diagnose die mij opgelegd is”, schrijf je. Begrijp ik het goed dat je je niet in de diagnose herkent? Dat lijkt mij lastig voor het verwerken van het trauma of de trauma’s.
Goed dat schrijven je afleiding biedt. Je houdt niet van een stevige wandeling? Dat doet fysiek iets met je en kan voor rust in je hoofd zorgen. Dat past misschien ook bij dat waar je bang voor bent ,nl dat je gedachten je lichaam het overnemen. Dat heb je in eerdere post ook aangegeven. Is dit een thema in de gesprekken met de psycholoog?
Een vervelende of rotte opmerking daarover van mij. “Daar waar je bang voor bent gaat je overkomen”. Ik meen me te herinneren dat dat een uitspraak van Nelson Mandela is. Wat schiet je nu met zo’n opmerking op? Je weet wat er gebeurd als de gedachten met je op de loop gaan? De gedachten kunnen zowel positief als negatief zijn. Maar zoals het gedachten zijn, ze komen en gaan. Als de gedachten op dreigen op te komen, kun je dan nog denken dat ze ook voor bij gaan? Al denkend schrijf ik dit op. Alsof ik tegen je praat. Wat vind je daarvan?