Zijn er hier vrouwen die na het misdrijf nog contact moeten hebben met hun dader? Mijn ex-man heeft mij na onze scheiding hardhandig verkracht (bijna 4,5 jaar geleden zijn nu 6 jaar uit elkaar). Ik heb geen aangifte gedaan, ik was bang dat ik niet geloofd werd, ik had immers geen bewijs (Side note: ik heb ondertussen meerdere gedetailleerde bekentenissen op video, omdat ik op een gegeven moment veel gesprekken ging opnemen). Ik was/ben ook bang dat m’n kinderen boos zouden worden als ik wel aangifte doe. De bekentenissen zijn zo gedetailleerd dat het niet te ontkennen is, dus wat als hij in de gevangenis komt en de kinderen mij er later om gaan haten? Maar wel of geen aangifte is niet waarom ik jullie advies/hulp/ervaringen vraag.. ik zal het kort proberen uit te leggen, sorry als ik te lang van stof ben…

We hebben een dochter samen en m’n oudste zoon noemt hem papa. Hij kent hem al sinds z’n 3e en is nu 14. Voor de jongste hebben we een omgangsregeling: om het weekend en het weekend waar ze niet gaat, gaat ze op woensdag naar hem toe. 

Allemaal goed zou je denken? Niet dus.. ik woonde net in m’n nieuwe huis toen hij met z’n nieuwe dochter en vriendin 1,5 jaar geleden pal achter ons is komen wonen. Ik hoorde van z’n verhuizing via onze dochter die blij thuiskwam dat papa achter ons komt wonen. M’n hart stopte en ik kreeg geen adem. Hierna heb ik hulp gezocht en EMDR gehad. Het ging daarna goed met me. Ondanks dat ik hem en/of z’n vriendin om de haverklap zie (klein dorp) in de bakker, speeltuin, dokter, apotheek. Ben al twee keer gewisseld van apotheek, zodat ik ze niet tegen kom. Hij belt me zo vaak, soms iedere dag. Zogenaamd voor onze dochter. Als ik niet opneem, blijft hij bellen of hij belt onze zoon. Soms blijft hij achter elkaar bellen terwijl ik dan werk, bezig ben, de kleine aan het wassen ben of naar bed breng of m’n zoon gewoon les heeft en niet kan opnemen. 

Als ik niet opneem staat hij gewoon voor m’n deur. Ik heb de bel er al uit gehaald, maar dan bonkt hij gewoon op het raam. M’n kleine is dan blij, want papa staat voor de deur en rent dan naar de deur toe om ‘m te openen. Ik krijg ook verwijten, van hem en zn vriendin, dat ik niet opneem, omdat ik onze dochter bij hem wil weghouden. 

Hij probeert me bang te maken door bv dingen te zeggen dat hij dossiers over mij heeft en zichzelf heeft ingedekt en alles al heeft geregeld. Dit zegt hij als hij voor de deur staat. 

Na m’n EMDR ging het eigenlijk heel goed, maar sinds ik ernstig ziek ben geworden is z’n gedrag erger geworden. Zo erg dat hij nu zelfs zo ver gaat door mij weer te intimideren en bang te maken met bedreigingen, zodat ik maar geen aanklacht indien. Ik houd dit niet meer vol! Een aangifte en rechtszaak kan ik nu lichamelijk niet eens aan en dat weet hij ook. Is er iemand die zijn/haar dader nog ziet? Hoe ga jij hiermee om?