Hei, 
Onlangs wordt ik weer dagelijks geconfronteerd met de dader van het seksueel geweld. Ik voel de behoefte om hierover mijn gevoel te delen dus dat wil ik graag doen! Ik heb er een “gedicht” over geschreven. Ik hoop dat er erkenning voor anderen uit kan worden gehaald en net zoals ik er steun uithaal door een ervaring te delen. 

Ik sta aan, Ik voel geen rust
Ik voel leegte, Ik voel verwarring
Hij zit in men hoofd
Draai ik door?
Wordt ik gek?
Zie ik hem terwijl hij er niet is?
Ik weet dat hij het echt weer is
Ik weet dat hij er weer elke dag is
Elke dag vlakbij mij
Ik raak verward
Is het wel echt gebeurd?
Verzin ik het niet?
Is die boos op mij?
Hoe dichterbij, hoe groter de onveiligheid voelt
Afgesloten en goed
Verbonden en angstig
Het gaat prima, maar gaat het ook echt prima als ik elke avond begin te huilen of verdwijn in de leegte?

Gaat het echt prima als ik niet weet hoe ik me moet gedragen als ik hem zie. Gaat het prima als ik elke keer controleer of hij er is. Gaat het echt prima als ik me diep van binnen angstig en in de war voel?

Het gaat goed maar ik herbeleef
Gaat het goed nu ik geloof harder nodig heb om vast te houden?
Ik voel meer dankbaarheid dan ooit voor de kracht die ik heb en tegelijkertijd doet het pijn.
Pijn om het aan te kijken, pijn om er zo weer doorheen te gaan.
Maar het gaat prima