Wat is het mechanisme achter het betalen van geld om je eigen inleg terug te krijgen en de bijbehorende emoties.

Ik ben momenteel ook bezig, nadat ik veel verhalen binnen de community fraude heb gelezen en soms daar op heb gereageerd met voor mij het volgende?
Ik snap heel goed dat het niet zoveel te maken heeft met intelligentie. Mijn dochter zei tegen mij, pap dat jij hier instonk, hoe kan dat je bent zo intelligent. Dat was een eyeopener. Daarom deze vraagstelling.

Wat is het mechanisme in personen die gaan betalen om het tegoed (ingelegd geld) terug te krijgen op hun eigen betaalrekening. Ik kan goed begrijpen dat als de financiële schade beperkt is gebleven en je dat goed kan dragen (je er geen nacht wakker van hoeft te liggen), je dit kan zien als een negatieve ervaring, maar je gaat door met het leven.

Anders wordt het als een voor jou groot bedrag (wel of niet geleend) de inzet is en je er op enig moment achter komt dat er door de criminelen een gecreëerd probleem is ontstaan. Meer inleggen om je eigen geld terug te krijgen met de voorgeschotelde winst. Wat mij bezig houdt (intrigeert) hoe werkt dat in mijn hoofd. Steeds meer betalen om de inleg terug te krijgen en in sommige gevallen meer betalen dan de inleg waard is. Wat beweegt een ieder in zo’n situatie om door te gaan tot het randje. (financieel en emotioneel) Is het schaamte dat is een begrijpelijke emotie. Delen van informatie met de omgeving dat je een foute afweging hebt gemaakt met negatieve financiële gevolgen voor je zelf en eventueel de gene die het aangaan is denk ik een sterke motivatie om tot het uiterste te gaan.

Gezien de fantastische verhaallijnen, de geslepen gesprekken en vaak ook fake emoties die door de crimineel te berde worden gebracht daardoor is het denk ik uiterst moeilijk om je los te kunnen maken en open te staan, dat je ingelegde geld verdwenen is.

Velen van jullie hebben dezelfde ervaring als ik. De eerste emotie die er is, is woede. Ik kan boos zijn op mij zelf, dat ik erin ben getrapt in welke mate dan ook. Hierna volgt de emotie verdriet. Als de boosheid erg groot is heb je geen ruimte voor de andere emoties in je hoofd. Wanneer de boosheid/woede enigszins is geluwd, krijgt je in je hoofd dus ruimte voor verdriet. Als je verdriet het lichaam heeft verlaten, dus gewoon echt huilen voor iedereen, man/vrouw, over wat je hebt meegemaakt is een iets, wat moeilijk voor te stellen is. Een aanrader huil gezamenlijk dat geeft een verwevenheid die moeilijk te doorbreken is.

Na het verdriet komt ruimte voor de schaamte. Dat is voor vele een erg moeilijke emotie. Het delen van de fouten die je in de beleggingsfraude hebt gemaakt, maak het moeilijk. Misschien eerst naar je partner, je familie of vrienden die mee gesleurd zijn in deze ramp door jou/ mijn fout toe. (misschien naïef of te goed van vertrouwen zijn) maar gaande weg zal een ieder ontdekken dat mensen ook een lieve vertrouwde kant hebben. Veel van het leed zal op den duur meer naar de achtergrond verdwijnen. 
De alertheid zal ook langzaam wegebben, maar opleven wanneer je weer een signaal krijgt waar je onderbuikgevoel van zegt, pas op!

Hoe ervaren jullie dit en klopt het met jullie/mijn gevoelens.