Wanneer een andere rol op je pad komt

Normaal gesproken ben ik bezig met IT vraagstukken. Maar soms komt er iets spontaan op je pad wat niet te ontwijken valt. Meegaan met de Flow heet dat geloof ik. Het begon allemaal in het voorjaar van 2021.
We waren net een jaar verhuisd van het grote Almere naar een klein rustig dorpje in Friesland. De langzamere tred van het dorpse leven begon al snel te wennen. Dat het snel zou veranderen, kon ik op dat moment nog geen weet van hebben. En dan, bijna onopvallend slaat het noodlot toe.

Via Facebook Messenger kom ik in contact met een Chinese zakenvrouw. Ze lijkt oprecht en er ontstaat al snel een online vriendschap. De verhalen worden gedeeld met mijn vrouw. Die is geheel op de hoogte. Wat volgt is een zeer geslepen scenario om vertrouwen te wekken. Hoewel ik als IT'er vaak mensen had gewaarschuwd voor illegale praktijken loop ik hier met open ogen in de val. Niet zo verwondelijk want het zijn professionals die hier hun beroep van gemaakt hebben. We schrijven overigens 2021. Dit soort praktijken waren redelijk nieuw, anders waren de alarmbellen wel eerder afgegaan. Overigens staat het hele verhaal te lezen op de site van Slachtofferhulp.

Uiteindelijk word ik opgelicht voor een fors bedrag. Die klap komt hard aan. Meerdere instanties waar ik mijn hoop op had gevestigd, laten het afweten. Er blijkt tegen dit soort praktijken toen en nu vrij weinig te beginnen. Inmiddels hebben we het over schadebedragen die in de miljarden lopen.
 
Uiteindelijk kom ik in contact met Slachtofferhulp waar ik, met uitzondering van de tekst van de politie aangifte, anoniem mijn verhaal kan doen. De reacties zijn zeer positief. De angst om verwijten te horen dat het wel heel naief of dom was blijven achterwege. Gelukkig maar, want ik was net bezig uit een heel zwart gat te kruipen. Opmerkingen als deze zouden me daar weer in terug schoppen.
Meer en meer raak ik betrokken bij Slachtofferhulp. Terwijl ik nog druk bezig ben met de verwerking van wat ons overkomen is, besluit ik me aan te melden als ambassadeur. Het voelt goed. Het geeft je de gelegenheid om je 'ervaring' in deze om te zetten in adviezen en een luisterend oor voor anderen. Uiteindelijk lukt het me te accepteren dat het geld weg is en het gebeuren een voldongen feit is dat ik, voor mijn eigen gezondheid en gemoedsrust, achter me moet laten.

Gesterkt door deze ervaring zoek ik de openbaarheid. Eerst door het verhaal persoonlijk aan mensen te vertellen. Later door mee te werken aan wat publicaties van Slachtofferhulp. Dat blijft niet onopgemerkt.
Al snel word ik benaderd door de mensen van de media afdeling van Slachtofferhulp Nederland (SHN). Blijkbaar ben ik één van de zeer weinigen die met zijn verhaal naar buiten durft te treden. In de aanloop naar de onlangs gehouden Europese Dag van het Slachtoffer draait de campagne machine op volle toeren. Zo word ik gevraagd mee te werken aan videoraportages voor op de Social Media kanalen en de website van SHN. Concreet betekende dat een productie team over de vloer en geinterviewd worden door Patrick Lodiers. Later gevolgd door een radiointerview bij Spraakmakers op NPO1 en een item in Goedemorgen van WNL.

En vandaag opende ik de deur van ons huis voor de journalist van EenVandaag. Samen met zijn cameraman legde hij het verhaal weer vast op video. Aankomende maandag zal het item in de uitzending zitten. 
Terwijl de ene keer de nadruk ligt op hoe het allemaal kon gebeuren, de andere keer op wat het daadwerkelijk met je doet, was dit keer de insteek 'wat was de hulp van instanties als Fraudehelpdesk, je bank en o.a. politie' Ik kan kort in zijn... die hulp is er gewoonweg niet. Als slachtoffer van praktijken via het buitenland ben je aan de Goden overgeleverd. Is dat frustrerend? Ja, dat is het. Het is niet de wens van het terug ontvangen van het geld, daar heb ik me al bij neergelegd. Het is meer dat je wilt weten wie je dit geflikt heeft en dat de daders berecht worden.

De rol van roeptoeter ligt me goed. In de publiciteit verschijnen doet me weinig. Het gaat me meer om het waarschuwen van mensen. Iets wat dagelijks noodzakelijk blijkt, gezien de publicaties op de site van Slachtofferhulp. En als ik daardoor één persoon voor de gevolgen van een oplichting als deze kan behoeden, ben ik weer een gelukkig mens.