Pijn blijft door onrechtvaardigheid

Toen ik 14/15 was, voelde ik me vaak verloren en onbegrepen. Ik wist dat ik iets voor anderen wilde betekenen, zelfs als ik zelf met zoveel vragen zat. Ik had het gevoel dat ik, ondanks alles, iets waardevols kon doen. Ik wilde mensen helpen – mensen die zich net als ik voelde: in stilte worstelend, zonder de juiste steun of begeleiding. Ik wilde er voor hen zijn, een luisterend oor bieden, en laten zien dat ze niet alleen waren.

Het was voor mij altijd belangrijk om anderen te helpen, omdat ik besefte dat niemand zich door zijn pijn en verdriet heen hoeft te worstelen zonder steun. Ik zag zoveel mensen om me heen die hulp nodig hadden, maar vaak niet wisten waar ze terecht konden. Ik wilde een verschil maken door hen te laten weten dat er altijd iemand is die bereid is om te luisteren, die hen begrijpt, en die hen kan ondersteunen.

Vandaag zet ik mijn eerste stap in die richting. Als ambassadeur bij Slachtofferhulp wil ik de mensen die worstelen met pijn en verlies de steun bieden die zij verdienen. Mijn doel is niet om alleen mijn verhaal te delen, maar om een veilige plek te creëren waar anderen zich gehoord en begrepen kunnen voelen. Ik wil er zijn voor mensen die misschien niet weten waar ze heen moeten, die geen uitweg zien. Door mijn werk wil ik een verschil maken in hun leven – hen laten zien dat er altijd hoop is, dat er altijd hulp is, en dat zij het niet alleen hoeven te doen.

Dit is pas het begin. Ik wil niet alleen de pijn van anderen erkennen, maar hen ook de kracht geven om door te gaan, hen laten zien dat herstel mogelijk is. Ik wil hen steunen in hun reis naar genezing, hen helpen hun stem te vinden en hen herinneren aan hun eigen kracht.