Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Deel je verhaal

Aanvaringen met verwarde personen

Beste lezer,

In deze groep deel ik graag mijn verhaal. Ik heb al een aantal incidenten meegemaakt in het openbaar vervoer (hierna: ov). Deze incidenten vonden plaats in het afgelopen jaar. Ik reis vaak met de bus, metro of trein. Vaak gebeuren de incidenten rondom Rotterdam Zuidplein. Zoals ook op woensdag 8 mei 2024. Ik liep naar de bushalte en voelde dat ik achtervolgd werd door een verward persoon. Deze persoon maakte een snijdende beweging langs zijn keel naar mij toe. Ik ben een winkel in gerend en de man bleef even voor het raam staan. Hij liep daarna weg en keek nog een keer dreigend om. Ik loop er alleen maar. Ik doe niets. Ik kijk die persoon het liefst niet aan. Dit was alweer het zoveelste incident en met elk incident word ik banger en angstiger. Ik kijk alsmaar om in het ov, voel me zeer onveilig en heb een verhoogde hartslag. Met elke nieuwe gebeurtenis wordt dit alleen maar erger. Ik ben nu dus gewoon heel bang in het ov, maar begin dit ook op op perrons en stations te worden. Ik wil mijn verhaal met jullie delen, omdat het mijn leven enorm beïnvloedt. Ik heb de RET opgebeld en gezegd dat ik vind dat er te weinig toezicht wordt gehouden op de metrostations en in de metro. Bij alle incidenten waren er geen boa's in de buurt. Dit maakt mij nog banger. Hoe moet ik precies handelen? 112 bellen heeft denk ik weinig zin, want het is een acute dreigende situatie. Ook bij de andere incidenten kwamen verwarde personen, voornamelijk mannen, op mij af en begonnen te schreeuwen en liepen achter mij aan. Ik wil graag relaxter in het ov zitten, zonder dat ik elke seconde bang ben dat er weer iets gebeurt. Ik vermijd sinds kort metrostation Zuidplein, zeker in de avonduren. Maar het gevolg van de incidenten is dat ik ook bang ben geworden in de trein en bus. Dit was kort mijn verhaal en nogmaals: ik deel het, omdat ik mijn verhaal kwijt wil.

Met vriendelijke groet,

student01

Bezig met laden...

4 Reacties *

09 mei 2024

Beste Student,
Je snijdt een lastig maatschappelijk vraagstuk aan dat jou persoonlijk raakt. Begrijpelijk. Het dreigt je leven te gaan beheersen en dat wil je voorkomen.
Een oplossing heb ik niet. Maar ik wil wel even met je meedenken. Ik ga ervan uit dat je de ander niet kunt veranderen en alleen jezelf kunt veranderen. Het is niet te doen om steeds voldoende boa’s of politie op de been te hebben om te voorkomen dat verwarde personen andere mensen lastig vallen. In zo’n samenleving wil je niet leven. Je kunt ook geen persoonlijke beveiliging regelen.
Blijf jij alleen over om jouw situatie leefbaar te houden. Mijn ervaring is wel dat als je het “monster” in de bek durft te kijken je dan al ver bent. Door een weerbaarheidstraining kun je niet alleen al jezelf verdedigen maar straal je je dat ook uit.
Ik heb een collega in Rotterdam gehad, die door een junk is aangerand. Toen hebben andere junks haar door het wereldje geleid en sindsdien is zij niet meer bang en wordt ze niet meer lastiggevallen. Ik moet daar vaak aan denken.
Kijk eens of je met collega studenten niet een korte training kunt opzetten : “omgaan met verwarde personen in het OV”.
Dank voor je post en hoop dat meer lotgenoten deze lezen en je ideeën aan de hand doen.

09 mei 2024

Als antwoord op door 33a73443d5994c…

Dank voor uw reactie!

09 mei 2024

Als antwoord op door f6a29d393bba44…

Leuk dat je een bedankje stuurt, maar kun je er wat mee? Heb je er wat aan? M.a.w. wat heb je nu nodig? Leuk dat ik op papier begrip toon, maar is dat voldoende? Daarmee blijf jij last houden van verwarde personen en neemt jouw angst niet af.

09 mei 2024

Als antwoord op door 33a73443d5994c…

@Philip: Zeker. Ik vind het idee van een weerbaarheidstraining mooi. Hier ga ik z.s.m. naar kijken. Ik vind het lastig te zeggen wat ik nu precies nodig heb. Elke keer na een gebeurtenis ben ik een tijd heel angstig en bang in het ov, op de perrons en stations en op straat. Maar ik laat niet toe dat ik hierdoor straks al deze plekken vermijd. Verwarde mensen blijven rondlopen, dus ik kan moeilijk elke keer ervoor blijven vluchten. Wat mij wel vaak helpt is om er met anderen over te praten. Daarom heb ik ook aansluiting gezocht binnen deze community. Hoe gaan anderen hiermee om?