Het was de avond van 1 augustus. We hadden gezwommen die dag in het zwembad en bij het strandje. Ik wilde nog wel gaan douchen na al dat zwemmen en besloot rond 21:00 te gaan douchen. Mama, mijn staiefvader en broertjes en zusjes gingen terug naar de tent. Ik sliep met mijn oom, tante, oudere broer en neefje in een stacaravan. Mama had gezegd dat mijn oudere broer en ik niet in de stacaravan mochten douchen, omdat mijn oom en tante de kosten van het water en het huisje betaalden. Begrijpelijk. Daarom douchten wij in de openbare doucheruimte met van die douchehokjes. Omdat we net terugkwamen van zwemmen liep ik in mijn bikini richting de douches, wel met een handdoek om mezelf heen gewikkeld, omdat ik me toen ook al niet erg comfortabel voelde met mijn lichaam.

Bijna bij de doucheruimte aangekomen, hoorde ik dat er iemand achter mij liep. Ik keek naar achter, en zag maar vaag een persoon lopen. Ik dacht er niks verkeerds bij, en liep gewoon verder. Ik loop een douchehokje binnen en net voordat ik de deur dicht en op slot kon doen, werd er hard tegen de deur aangeduwd waardoor hij openvliegt en ik naar achter geduwd werd. Een man komt naar binnen en duwt mij tegen de muur. Hij zette een mes tegen mijn keel en zei iets in gebrekkig Engels, hij zei: “If you make a sound, I will slit your throat.”

Hij haalde zijn ene hand van mijn mond en maakte haastig zijn eigen broek los. Ik wist wat komen ging en begon raakte in paniek. Ik begon heel haastig te ademen en piepte ‘nee, alsjeblieft, nee’. Hij duwde me harder tegen de muur. Vervolgens maakte hij mijn bikinibroekje los via de touwtjes aan de zijkant. Hij verplaatste het mes van mijn keel naar mijn buik. Ik ademde heel snel omdat ik in paniek was en smeekte hem nogmaals te stoppen. Dit maakte hem alleen maar bozer. Hij duwde mijn gezicht tegen de muur en zette het mes terug op mijn keel. Ik voelde het puntje van het mes steken rechts onder mijn kin. Ik kon echt niks meer zeggen of doen, omdat hij me dan 100% iets aan had gedaan. Tegenstribbelen kon niet, schreeuwen kon niet, niks kon. Ik kon niks doen… ik móest niks doen om te overleven. Toen begon de echte horror. Een harde pijnscheut toen hij bij me binnendrong. Ik voelde hoe hij in en uit mij ging. Ik voelde alles, pijn, en tegelijkertijd voelde ik niks. Ik voelde zijn ene hand over mijn lichaam gaan en in zijn andere hand het mes dat me hier en daar schramde. Ik heb hier en daar nog kleine littekentjes. Hij begon van achter . Op een gegeven moment voelde ik zijn hoofd in mijn nek, hij schraapte met zijn tanden van mijn nek op mijn bovenrug, of zo voelde het althans. Toen draaide hij me om en drong weer binnen. Ik zag zijn gezicht, zijn ogen. Duivels leek het wel. Mijn angst leek hem alleen maar meer op te winden. De grootste wond zat op mijn rechterborst. Hier stak het puntje van het mes door mijn huid heen. Of hij dat doorhad geen idee. Ik voelde die pijn wel, maar die was minder dan wat er beneden afspeelde. Ik voelde zijn hete adem, en die leek harder te snijden dan zijn mes. De druk van zijn handen lieten de genodigde blauwe plekken achter. Geen idee hoelang het duurde, voor mij duurde het uren… toen hij klaar was zakte ik door mijn benen. Ik weet niet of ikzelf door mijn benen zakte of dat hij me naar de grond duwde. Ik zag alleen maar wazigheid. Hij trok me nog een keer aan mijn keel naar hem toe en zei: ”If you rat me out, I will find you and I will definitely kill you and your family.” Hij duwde mijn hoofd terug en die bonkte tegen de muur.

Ik herinner me dat ik op de grond zat/lag, ik leek wel verdoofd. Koud en alleen. Maar ik had zo’n pijn. Nog nooit verlangde ik zo naar iemand die mij vast kon houden. Hoe erg ik de douche ook haatte nu en weg wilde, moest ik mezelf wassen. Ik voelde me zo vies en naar en niet te beschrijven eigenlijk. Met mijn handen waste ik mijn lichaam maar ik voelde ze niet. Het voelde alsof mijn lichaam niet meer mijn lichaam was. Alsof hij dat van mij af had genomen.

Het moment moest komen dat ik terug moest naar het huisje. Onderweg terug voelden mijn lichaam en benen zwaarder dan ooit. Maar ik moest doorlopen omdat ik niet wist of hij me nog steeds volgde of ik hem nog ergens tegen zou komen. Bij het huisje aangekomen zaten mijn broer en oom een film te kijken op de Ipad. mijn tante zat aan de keukentafel thee te drinken en een magazine te lezen. Ze zag me en zei lachend: “zo dat duurde lang.”

Ik antwoorde ‘ja’ en probeerde te lachen op een geloofwaardige manier. Ik liep snel door naar mijn kamer en legde mijn spullen weg. mijn tante riep dat ze thee voor me had ingeschonken. Ik wilde niet opvallen en raapte mezelf bij elkaar om een kopje thee te drinken, zoals we altijd samen deden. Ik wilde haar niet aankijken. Ze kletste gelukkig rap door over dingen die ze aan het lezen was in het roddelblad. Op het gegeven moment zei ze dat ze maar ging slapen. Ik ook.  Ik lag in bed maar kon niet slapen. Eenmaal in slaap gevallen schrok ik weer wakker, bezweet en hyperventilerend. Dat was de eerste nachtmerrie. De eerste van de honderden waarvan ik wist dat die nog zouden volgen. Ik zag zijn hoofd, voelde de pijn. De volgende dag leek de pijn erger. Ik bloedde nog. Ik wist niet zeker of het wondje in mijn borst gehecht moest worden, maar ik gokte erop dat het niet zo zou zijn. Hoe had ik anders moeten uitleggen aan iedereen hoe ik aan dat wondje kwam op die plek. Dat was nooit gelukt. Ik keek in de spiegel en zag dat ik bedekt was onder de blauwe plekken. Op mijn schouder zag ik de afdruk van zijn hand vermengt in een blauwe plek. Op mijn bovenbeen was de blauwe afdruk van zijn hand te zien. Die waren het ergst. En die moest ik blijven bedekken tot deze weg was. Ook de andere blauwe plekken op mijn romp hield ik bedekt. Ik kon de blauwe plekken op mijn armen makkelijk afschuiven op het feit dat de kamer erg krap was en ik erg lomp. Dat scheelde al.

Het wondje in mijn borst is gelukkig goed geheeld.

De eerst volgende keer dat ik moest douchen brak snel aan. Gelukkig mocht ik gewoon in het huisje douchen, omdat ik “ziek” was. Echter verliep dit niet zo soepel als ik hoopte. Op een af andere manier kreeg ik last van flashbacks. En ik stootte hard tegen de deur. mijn tante en mama zaten in het huisje en waren bang dat ik flauwgevallen was. En maakte de deur open. Ik zag wazig en het beeld van een deur opengaan terwijl ik in de douche stond maakte alles erger. Gelukkig deden ze de deur gauw weer dicht toen ze zagen dat ik gewoon rechtop stond. Het geluid van de douche overheerste het geluid van mijn hyperventileren.

De rest van de vakantie heb ik gedaan alsof ik ziek was. Ik wilde de vakantie van de anderen niet verpesten door met mijn doodsongelukkigheid mee te gaan en besloot me ziek voor te doen zodat ik in bed kon blijven liggen. Ook durfde ik nergens anders heen. Maar ik denk dat zoveel alleen zijn me toen alleen maar meer heeft beschadigd. Wanneer het donker werd, begon de hel. Ik begon te hallucineren. Opeens zag ik zijn hoofd voor het raam of stond hij in de deuropening. Uiteindelijk werden de hallucinaties zo erg en zo echt. Ik zag hem in de deuropening en elke keer als ik knipperde kwam ie dichterbij. Ik moest blijven kijken totdat hij bij me was en dan schrok ik wakker. Ofja ik was wakker, maar kwam terug in de realiteit. Later kwam ik erachter dat dit een “night terror” heet. Dat is een nachtmerrie terwijl je eigenlijk wakker bent. En ik weet niet wat erger is.

mijn tante kwam regelmatig bij me checken. Ook mama maakten zich grote zorgen. Het maakt me verdrietig wetend dat ik ze zo bezorgd heb gemaakt en eigenlijk pijn heb gedaan daarmee. Maar die pijn en bezorgdheid is niks vergeleken die pijn en het verdriet die ze nog moeten gaan voelen als ik ze vertel wat er echt gebeurd is.