Hoe is het nu Cleopatra?

Sterkte en veel kracht gewenst. ??

Veel sterkte en succes. Goed dat je nu ook voor jezelf zorgt, door het uit handen te geven, Ik heb bewondering voor je

Ik heb zo'n zelfde situatie meegemaakt helaas. Ik was echter niet het slachtoffer. Wij zaten in een vriendinnengroepje van 3 meiden, Een van de meiden was wat ouders dan dat wij waren. Ik en mijn andere vriendin 17 en zij was 24. Zij kreeg een vriend van ruim in de 30. Die vriend heeft mijn 17 jarige vriendin aangerand. Mijn moeder en ik heb de dader aangesproken, en we hebben met mijn vriendin en haar moeder aangifte gedaan. De vriendschap met de vriendin van 24 was over, zij geloofde haar vriend en is er nog 18 jaar getrouwd mee geweest, pas een paar jaar geleden gescheiden omdat er een beerput is open getrokken. Nu weer contact. (we zijn intussen 23 jaar verder). Moraal van het verhaal: Doe aangifte met het meisje samen, help haar. Spreek de dader aan als je kan, hij zal ontkennen, maar hopelijk zoals hierboven aangegeven stoppen met het gedrag. Hij zal je vriendin een keuze laten maken tussen hem en haar dochter en jou. Hij zal alles uit de kast halen om zijn onschuld te verdedigen. Ik hoop dat je vriendin kiest voor haar kind. Sterkte....

Beste Cleopatra. Hier is al veel gezegd waar ik het mee eens ben. Veilig thuis Eerst aangiften dan pas met de moeder praten. En je vriendschap is hoop ik minder belangrijk dan wat het slachtoffer nu meemaakt en steun nodig heeft. Helaas heb ik deze situatie meegemaakt als slachtoffer en later ben ik helpende geweest voor slachtoffers. Mijn ervaring als slachtoffer was dat er maar 1 iemand nodig was die mij geloofde en met wat tijd en geduld heb ik aangiften durven doen. Als helpende heb ik geleerd om hoe moeilijk het ook is duidelijk te blijven in grenzen en zorgen dat mijn eigen emoties niet de overhand kregen. wat je wel kunt doen en mij geholpen heeft is de dader aanspreken. Heel kort en heel duidelijk. Luister ik heb een situatie voorgeschoteld gekregen over jou en daar ben ik nu mee aan het worstelen wat ik daar mee moet. Ik zeg je dit dat je weet dat het geen geheim meer is. En dan verder niet in discussie gaan. Het helpt in elk geval dat het stopt en waarschijnlijk zal de dader dan zelf vertrekken. Iemand die iemand misbruikt wil totaal niet in de aandacht komen te staan. Als je de dader zo inschat dat hij gevaarlijk is dan zou ik deze optie niet nemen maar zelf melding maken bij veilig thuis zodat veilig thuis contact kan opnemen met het slachtoffer. Zelf heb ik hier nu ruim 18 jaar ervaring mee en al heel veel (helaas) slachtoffers in begeleid. Je kunt ook naar de huisarts gaan met het slachtoffer of naar het GGD daar is overal ruimte om een gesprek aan te gaan. Sterkte en succes. ??

Beste Cleopatra, Ik weet niet of je dit al bij de politie bent geweest, om dit te melden. Daarnaast is er de stichting "Veilig Thuis", waarbij je dit anoniem kunt melden. Deze kunnen je ondersteunen in dit proces. Het is erg lastig, waarbij ik mij afvraag, hoe het komt, dat je vriendin zo idolaat is van haar vriend en hoe afhankelijk is zij van hem. Hoe groot is haar verlatings angst? Ik vind, dat je voor het kind moet kiezen. Desnoods ga je het gesprek aan, samen met de politie en of de stichting Veilig Thuis. Ik hoop dat dit je enige ruimte en vrijheid geeft om hier verder mee te kunnen gaan.Ik geef toe, dit kost bakken energie Vriendelijke groet Lenaco

Hoi Cleopatra, wat een heftige geschiedenis, en jij zit ertussen! Ik zou denk ik zelf met het meisje aangifte gaan doen voordat je moeder inlicht. Het gevaar is denk ik dat moeder jullie gaat bespelen of zelfs overhalen om geen aangifte te doen want het zal Nooiiit weer gebeuren daar zal zei voor zorgen en dat soort opmerkingen. En hoe graag we dit ook willen geloven, vaak is dit niet zo, en daar buiten om, hij moet gewoon goed voelen dat dit niet kan! Dus aangifte lijkt mij! Dan hoop ik dat hij opgepakt word voor verhoor en dan kan jij met haar bij moeder terecht voor jullie verhaal. Als ik haar moeder was zou ik woest zijn, niet op mijn kind, zei is slachtoffer, maar op de vriend. Die dan ook accuut mijn vriend niet meer zou zijn! Een moeder hoort achter haar kind te staan vind ik, die vent kwam nooit meer binnen! Maar ik zou dus de dochter aangifte laten doen en haar hierin ondersteunen, dan samen naar moeder, en wil moeder niet luisteren dan zou ik zeggen je dochter woont bij mij tot je haar geloofd en zult helpen, tot die tijd ben ik er voor haar! Misschien raak je je vriendschap kwijt, maar een kind is mij alles waard!!

in het proces van herstel van het slachtoffer is het goed als zij dit nieuws zelf brengt. (dit is 1 van de momenten dat een slachtoffer de eigen grens terug pakt. haar erbij ondersteunen kan natuurlijk maar ik zou dit niet over nemen) in het proces van aangifte kan het goed zijn dit juist niet te doen (zodat er niet eerst een heel verhaal gerepeteerd wordt) mijn advies zou zijn overleg hierover bij het doen van de aangifte. ik zou het sowieso niet over nemen, maar die mening heb ik altijd(behalve bij nood ofzo dan). wat is de meerwaarde er namelijk van? zeker als de persoon nu al niet geloofd wordt. wat wordt gehoopt ermee bereikt te worden? van wie komt het idee om moeder in te lichten?