Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Mijn proces is begonnen..

Hoi lieve allemaal,

Dank je wel dat ik hier mag delen wat ik wil delen. Delen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. 

Pas kort geleden is mijn proces begonnen. Mijn proces met seksueel misbruik. Intensieve EMDR, al ruim een jaar lang. December 2019 begonnen. Sessies van 2 a 3 uur. Om de twee weken, soms iets langer ertussen. Afhankelijk van de intensiteit van sessie. ... en ik begrijp nog steeds niet zo goed waar ik mee bezig ben.

Het proces heeft vorige jaar namelijk een soort van voor mij gekozen om te beginnen.... Het juiste moment was daar en op een onbewaakt moment stond het recht voor mijn neus. Vorig jaar had ik namelijk de stap gezet naar therapie vanwege een heftige gebeurtenis een paar jaar daarvoor, en dat was al best een stap dat ik echt moest toegeven aan mezelf dat het toch echt niet goed met me ging...

De eerste afspraak was een kennismaking gesprek en vanuit daar ging zij bepalen of EMDR wel nodig zou zijn of dat een paar counselling gesprekjes ook voldoende waren. Ik had eigenlijk geen idee wat EMDR was..... therapie is therapie toch? Zo dacht ik erover toen. EMDR, couselling, HAPTHO, caoching, psychotherapie, systeemtherapie enz enz. Weet ik veel. Therapie is therapie, toch? Het enige belangrijke voor mij was de therapeut. Ik ging de stap maken voor therapie en ik had een heel duidelijk gevoel bij wat voor een soort therapeut ik daarbij zou nodig hebben. En tot op de dag van vandaag zit ik nog steeds bij die therapeut waar ik voor het eerst naar binnen liep. Ze is goud.

Ik denk dat iedereen dat stemmetje wel herkent.. "dit klopt niet..." Ik ben misbruikt als kind. Tussen 8 en mijn 12de levensjaren. Door de buurman. Lang verhaal kort, hij ging steeds verder en extremer in het misbruik waardoor ik uiteindelijk toch, op advies van mijn grote zus, naar mijn ouders ben gestapt. Vanaf daar is er geen woord meer over gesproken... in de doofpot. Maar ik heb de reactie en emotie van mijn ouders gevoeld. Binnen een paar maanden waren de buren weg. Verhuist. Foute boel. 

Het leven ging "gewoon" door. Ik werd ouder en het stemmetje is altijd bij me gebleven " dit klopt niet". Inmiddels ben ik 34. Mijn opdracht voor mijn eerste kennismakingsgesprek met de therapeut was het maken van een tijdlijn. Boven de lijn alle leuke dingen, onder de lijn alle minder leuke dingen. Kut dacht ik nog. Pffff... prima en vul alles netjes in. Ook de "buurmansituatie" zoals ik dat toen benoemde. Want ik dacht nog, hier kom ik niet voor dus dat is nu niet belangrijk. Maar ik had het wel heel braaf opgeschreven. Geen seconde aan gedacht dat ze daar dan ook op in zou gaan. Even benoemen en weer door. Dat is ook wat er gebeurde tijdens het gesprek. Ze zag het staan en vroeg aan mij of dat ik daar iets meer over wilde vertellen. Nee, zei ik. Misschien later. We hebben het er ook niet meer over gehad. Maar wat er gebeurde in mij was overduidelijk. De week na dat gesprek ging mijn hele systeem op error. Ik functioneerde niet meer. Helemaal eruit. Helemaal eraf. PTSS explosie. Maar er was nooit een twijfel over mogelijk, ik wist dat ik nu door moest zetten. No way back..

Nu een jaar verder en mijn systeem gaat door alle hoeken en gaten. Mijn leven gaat door alle hoeken en gaten. Wie ik ben gaat door alle hoeken en gaten.. Het is niet alleen het misbruik waar je doorheen moet en dan is het klaar. Nee. Was het maar zo "makkelijk"...Dat is gebeurd en dat kan ik niet meer veranderen. Maar nu, op je 34ste leren, accepteren, erkennen, veranderen, begrijpen dat wat toen met mij is gedaan de grootste overlevingssysteem heeft geactiveerd waar ik toen nog veelste klein voor was.

Mijn proces is begonnen.. Helen van seksueel misbruik. Maar jeetje wat doet dit pijn. Een pijn die alleen jullie begrijpen. Dank je wel. Ik voel me iets minder alleen door dit met jullie te mogen delen.

Lieve groet.

Bezig met laden...

15 Reacties *

22 januari 2021
Ik word door deze talks bemoedigd
22 januari 2021
https://www.youtube.com/watch?v=XPAG3I8P34k
22 januari 2021
https://www.youtube.com/watch?v=xnovQVRHj5c
22 januari 2021
Lieve Soul, IK HEB ZO MET JE TE DOEN, ZOU WILLEN DAT HET ANDERS WAS. Ik ga door een vergelijkbaar proces, moet onder ogen zien dat het was wat het was. Soms is dat ondragelijk zwaar. Soms komt er ruimte als ik erken hoe het was, en is, voor mij, zonder het te negeren. Dan blijken er ook mooie kanten in herinnering te komen, maar vooral kan ik dan even in het nu gewoon kan zien dat er zo veel moois is om mij heen. Het kan niet anders dan dat jij ook hierdoorheen komt. Geloof mij ! Er is geen weg terug naar ontkennen, dat kun je niet meer, dus stap voor stap kom je bij je ware ik, en ga je geloven dat jij er mag zijn. Dan komen er ervaringen waaruit dat blijkt en kun je veiligheid in jezelf opbouwen.
22 januari 2021
Wat een mooie reactie Marie Curieus!
22 januari 2021
Beste Soul, Het klinkt als een verdrietige, moeilijke en misschien ook frustrerende tijd waar je in zit. Ik leef en voel met je mee. Natuurlijk zou ik hier iets willen zeggen of met je delen wat jouw situatie beter en lichter maakt, maar ik weet niet zo goed wat dat zou moeten zijn. Toch kan ik het ook niet laten om te reageren. Ik kan je iets vertellen over mijn ervaring. Het heeft mij vele jaren gekost om duidelijk te krijgen wat er precies aan de hand was. Het was dan ook veel en het was ook complex. Ik heb daarbij ook evenzovele jaren therapie gehad. Voor mij is de voorzichtige weg de beste gebleken. Zodat de weinige woorden die ik vond in elk geval een onomstotelijke waarheid verkondigden. Nu, na al die jaren, weet ik dat ik de waarheid liever klein en puur heb, dan groot en verwarrend. Ik weet niet wat in jouw geval wijsheid is. Ik zou willen zeggen: 'volg je gevoel', maar weet ook dat dat een onmogelijke opgave is als je gevoel je alle hoeken van de kamer laat zien. Ik wens je toe dat je over een tijdje op deze periode zult terugkijken, en dat je dit zult kunnen zien als een moeilijke periode waar je des te sterker uit bent gekomen. Dat gun ik je en dat verdien je. Blijf lezen en delen op dit forum. Er zijn hier veel lieve mensen die weten waarover ze praten en die tot steun kunnen zijn. Ik hoop echt dat je je snel beter voelt!
22 januari 2021

Als antwoord op door 77d8a25575264a…

Dag lieve Marie Dank je wel voor je woorden. Ik kan niet omschrijven hoeveel en wat dit voor mij doet. Dank je wel dat je hebt gereageerd en je ervaring met mij hebt gedeeld. Bestond er maar een handboek “Hoe verwerk je Seksueel misbruik: Stap 1…” Volg alle stappen en alles is voorbij. Zei iemand maar precies wat ik moest doen, waar ik moet beginnen en waar het eind punt is. Was er maar precies een verwerkingsproces die mij duidelijk verteld wat ik moet doen. Maar die is er niet… Die is er gewoon niet. Ik moet het doen. Ik mag mezelf vertellen waar ik begin en waar ik eindig. Ik mag mijn eigen proces bepalen. Ik mag mijn eigen pad bepalen en ik mag nee zeggen als ik dat niet wil. “Volg je gevoel” heeft me erg geraakt Marie.. Ik heb mijn gevoel tekort gedaan omdat ik dacht dat het nodig was om groot en verwarrend te werk te gaan met dit proces. Keihard erdoor heen. No merci. Hoe sneller ik er door heen ga, hoe sneller ik “er vanaf” ben. Niet lullen maar poetsen. Niet huilen maar op de tanden bijten. Dit zit ook in mijn karakter hoor, als je iets wilt bereiken, doorgaan… Maar ik begin te begrijpen en langzaam te accepteren dat ik me niet langer moet verzetten voor dat wat er is. Ik ben juist bang om mijn gevoel te volgen omdat ik weet dat dat gevoel mijn alle hoeken van de kamer laat zien. Dat doet het heel af en toe al, maar dat komt er alleen uit als ik op randje van uitputting zit. Ik begin te leren dat ik mijn eigen pad moet en mag bepalen hoe ik dit ga doen. Ik zit in de zoektocht naar mijn proces. Wat gaat mijn proces zijn en hoe ga ik die belopen...Maar ik denk dat ik eerst moet gaan accepteren wat gebeurd is… gebeurd is. “Volg je gevoel” “Puur en klein” Dank je wel Marie, voor het delen. Jullie allemaal helpen me heel veel, en ik hoop op een dag net zo een steun toeverlaat te kunnen zijn voor iemand net zoals jullie voor mij zijn. Lieve groet
20 januari 2021
Mijn vrouw, incestslachtoffer, kon mij niet echt toelaten, ook sexueel niet. Zij kon wel intense seks beleven met een andere man, in het geheim, jaren lang. Wat dit met mij deed en doet.. ook al is het 40 jaar geleden. Die lustkant van mjn vrouw ken ik niet, wilde ze niet met mij beleven. Ik kijk nu terug en snap niet dat ik bij haar bleef. Wie was zij echt? De fijne vrouw van wie ik hield, of .. (ik ga geen lelijke woorden gebruiken, dat deed die "vriend' wel toen hij haar vernederde, als ik haar geloven mag)
20 januari 2021
Wat heftig om dit te lezen... Jij hebt dit nooit mogen meemaken!!!!! En ook herkenbaar wat je zeg. Het proces naar heling is zo zwaar, zo lastig, en zo confronterend. Dus het is ontzettend dapper en sterk dat je deze keuze hebt gemaakt en hebt gekozen voor jezelf. Je kan het, ik geloof in je! En deze community is heel prettig en veilig en ik voel me er ook minder alleen door. Ik vind het lastig om te spreken over ervaringen in details maar ik kan me goed voorstellen dat jouw vertrouwen zo ontzettend geschaad is. En het je vervolgens aangeleerd is om je gevoel weg te stoppen. Ook dat herken ik zelf. Ik wens je veel sterkte en liefs toe en ook heel veel geluk met de stappen die je gaat nemen. Je bent hetg waard!
19 januari 2021
het is nogal wat inderdaad om tot het besef te komen wat voor impact het op jouw en je leven heeft gehad. als het straks achter de rug is kom je erachter hoeveel last er eigenlijk weg is en hoeveel rust je eigenlijk kan en mag ervaren (en veiligheid) ik ben wel nieuwsgierig vanwaar eens in de 2 weken sessie? ik ben het gewend dat sessies juist opgevoerd worden naar sneller achter elkaar omdat de grens die je telkens over moet tussenliggend weer toeneemt waardoor de impact telkens groter is. dus ben benieuwd naar jouw ervaring met juist meer tijd ertussen laten. voor mij voelt het meer als een valkuil. de rust die je neemt is namelijk iets wat door de stress wordt ingevuld waardoor klachten tussenliggend juist meer toenemen naarmate er meer tijd tussen zit. ik hoor graag jouw ervaring! (als je dat wilt tenminste)
21 januari 2021

Als antwoord op door 00d006b83b414f…

Hi Steven, Dank je wel voor je bericht. Ik ga die rust, lucht en vrijheid vinden.. No way back now. Ik loop al een tijdje rond met het gevoel dat EMDR misschien niet de juiste therapievorm is voor mij .. Met name nu ik een jaar verder ben en ik me nog nooit zo verloren heb gevoeld als nu. Wat ik al schreef in mijn bericht, ik had me totaal niet geinformeerd op moment van de eerste afspraak. En ik ging er al helemaal niet heen voor mijn "Buurmansituatie". Die situatie was binnen 1 kennismakingsgesprek helemaal anders en ik wist dat ik er heen zou gaan om mijn seksueel misbruik te gaan verwerken. Geen twijfel over mogelijk en ik wist het meteen. This was it.. Ik overdrijf niet als ik zeg dat letterlijk alles bij op tilt sloeg. Dit zat / zit zo ver weg gestopt... De EMDR sessies zijn lange sessies van 2 a 3 uur, afhankelijk van hoe het met mij gaat. De eerste sessie heb ik alleen maar in elkaar gedoken op de grond gelegen. Niks meer dan een paar woorden kon ik haar geven. Zij heeft toen aangeven dat we het rustig zouden aanpakken. Laagje voor laagje. Daarom die 2, soms meer weken tussen sessies. Ik kon / kan haar heel weinig geven tijdens sessies, omdat ik er niet over kan praten. Ik weet niet hoe ik erover moet praten. Ik probeer het en losse woorden komen eruit, halve zinnen. Ik voel niks. Geen emoties. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. Iedere keer voel ik die grens weer en iedere keer vraag ik mij af wanneer dit beter zal gaan. Praten erover lukt nog steeds niet en tot mijn gevoel ben ik ook nog niet gekomen. Ik hard ik ook probeer. Hoe diep ik ook graf . Stress, Paniek aanvallen, uitputting. De klachten zijn nog nooit zo extreem geweest. Maar ik wil zo graag praten. Ik wil zo graag beter worden van dit. Ik wil dit er zo graag uit hebben. Slapeloze nachten, schriften vol geschreven. Ik dacht/ denk dit hoort erbij. Oppakken en doorgaan. Maar veel langer hou ik dit niet vol en ik begin te voelen dat EMDR nog niet kan bij. Volgens mij moet ik naar iemand toe die gespecialiseerd is in seksueel misbruik. . Iemand die mij antwoorden kan geven op mijn vragen. Iemand die mij stap voor stap leert praten. Iemand die mij kan vertellen hoe ik dit doen moet. Want ik heb me kapot gewerkt het afgelopen jaar en ik weet inmiddels niet meer hoeveel EMDR uurtjes ik erop heb zitten maar het zijn er veel… en het is nog steeds chaos in mij. Nogmaals dank je wel voor je bericht. Het heeft een gevoel bevestigd die ik al een tijdje heb. Mocht je advies voor me hebben, in wat voor een vorm dan ook, ik neem het graag aan. Lieve groet
21 januari 2021

Als antwoord op door 00d006b83b414f…

[~2333] vervelend als alles je continue tegen houdt alsofje in een net vast zit. alsof dat nog niet genoeg is word je in zo'n sessie ook nog in het diepe gegooid waardoor je het gevoel hebt dat je overspoeld raakt. in paniek schiet en alleen maar los wilt raken en naar lucht moet happen. praten is moeilijk. mogelijk omdat de woorden vinden nog moeilijk is. voor velen is het zo en is het dan prettig om met lotgenoten te spreken. waarbij dat ene woord van je al voor begrip kan zorgen. waardoor 1 blik meer kan zeggen dan 4 boeken volgeschreven. als ik je verhaal zo lees zou ik als ik jou was op zoek gaan naar 2 dingen. een therapeut met ervaring met misbruik. daarnaast naar een lotgenoten contact of een ervaringsdeskundige of iets dergelijks. en als woorden je niet passen wat let je dan om het in beelden te vinden? er zijn voldoende geweldige beeldend therapeuten die met beelden wat kunnen. of pmt/spel therapeuten die meer met houding en gedrag wat kunnen. of dus gewoon een psycholoog met ervaring met misbruik. die eerste de hele brei rondom de kern kan weg halen met je zodat de druk laag genoeg wordt om tot die kern te komen. het is afhankelijk van je eigen voorkeur ook natuurlijk. emdr kan heel veel helpen maar zoals ik zelf ervaren hebt vraagt het van je dat je al op een bepaald punt bent beland (in mijn optiek) en is het dus niet voor iedereen weggelegd. zoals ik zie gaan mensen verschillende fases door. hoe vervelend het mogelijk ook klinkt zijn ze bij jou met de kern begonnen. maar als je in de zee van gevoel wilt zwemmen zal je eerste de zanderige duinen van weerbarstigheid moeten trotseren. vervolgens langs alles strandgangers en diens wensen en levens alvorens je zelfs maar een teentje in de zee hebt mogen baden. sta je daar voor die duinen een voorstelling van die zee te maken. leg dan maar uit hoe het voelt ruikt smaakt klinkt etc.... ja misschien een stap te ver. misschien te ambitieus? geen probleem. stapje terug en ga maar klimmen. lastig? geen probleem daar kun je hulp bij krijgen. alles op zijn tijd. gevoelsmatig voor een zee voorbeeld gekozen. geen idee waarom haha hopelijk kun je het volgen
22 januari 2021

Als antwoord op door 00d006b83b414f…

[~1365] Ik kan je zeker volgen Steven. Dank je wel voor je mooie woorden. Ik hou van de manier waarop je schrijft. Ik ben namelijk ook een eindeloze schrijver die alles omschrijft in dit soort vormen. Mooi. Het geeft lucht en licht aan alles wat pijn doet. Schrijven is mijn manier van praten. Het is mijn stem en ik schrijf alles op wat ik niet kan zeggen. Bijzonder vind ik dat wel en vraag me dan ook altijd af waarom ik het wel kan opschrijven maar niet kan zeggen. We hebben wel eens geprobeerd om een brief van mij voor te lezen in therapie. Zelfs dat ging bijna niet, afhankelijk van wat ik geschreven had… Vreemd vind ik dat. Hoe kan dat? Pff….Mijn hoofd zit behoorlijk vol. Aankomende week staat er een flinke EMDR reeks voor de boeg. Dit keer gaan we voor het eerst 3 sessies kort achter elkaar doen. Ik ben bang. Mijn systeem slaat op hol. Mijn soldaatjes staan nu al in oorlogstand stand. Maar ik ga dit doen. Op mijn manier en op mijn tempo… Lieve groet
22 januari 2021

Als antwoord op door 00d006b83b414f…

[~2333] je hebt lezen en lezen. je kunt iets lezen vanuit jezelf met alle emoties erin. of je leest het als een lezer. dit zijn twee verschillende perspectieven. wat ik geschreven heb is een voorbeeld ervan. je kunt dat lezen als tekst of als tekst met een emotie of boodschap. het een kan makkelijker zijn dan het andere. wanneer je jouw brief gaat lezen ga jij ook proberen alle emotie over te dragen. je hebt namelijk een boodschap en die wil je dat over komt. heb je geprobeerd het hardop voor jezelf voor te lezen? (kunt het dan ook opnemen) een naaste het hardop aan jou voor te laten lezen? maar het is net wat je ju schrijft. als je bepaalde stappen wilt zetten zet je jezelf in een staat van paraatheid. het is net als je traumatische herinneringen. het beeld en gevoel is verweven en lijkt onlosmakelijk te zijn. wat betreft zoiets doen is dus iets ondernemen zonder er verwachtingen aan te koppelen. zonder voorbereiding. en dat met een brein wat zich continue in deze alerte staat bevind. vrij van verwachtingen dus stappen zetten. je kunt dit dus oefenen door de woorden hardop aan jezelf of een naaste te (laten) lezen. zodat er alleen woorden zijn in eerste instantie en in tweede pas de emoties en de boodschap. beetje ingewikkeld het zo uit te leggen en natuurlijk is het niet alles. iets delen van jezelf is door misbruik vaak ook taboe geworden. daarom worden we zo goed in cryptisch omschrijven. dan kunnen we altijd nog ontkennen dat het er staat. een bloem die te vroeg geplukt werd en diens pracht en praal kwijt raakte en langzaam verwelkte. dat kan een gewone bloem zijn waar het over gaat, maar de boodschap kan ook gelezen worden. een kind die werd verkracht, misbruikt en gemanipuleerd en plezier in het leven kwijt raakte. de eerste tekst is veilig. de tweede is onveilig. die valt niet te ontkennen. schrijven van die tekst kan desondanks nog ontkend worden maar uitgesproken hebben.... ik leg het clienten van me wel eens uit. de cliché AA bijeenkomsten in films. "Hoi ik ben Mike en ik ben een alcoholverslaafde" daar wordt met 1 simpele zin eigenlijk zo enorm veel gezegd. maar eigenlijk ook maar heel weinig. het is een enorme zin. maar uiteindelijk is het maar een zin. de zwaarte ervan vind je bij jezelf en bij hoe jij verwacht dat anderen erop reageren. nou ik heb mijn mini boekwerk weer gemaakt. ik zal het hier maar bij laten haha. hopelijk kun je er iets mee. groet (en succes komende sessies) steven
19 januari 2021
Ja het doet heel erg pijn, maar we komen er uit, dat is zeker!