Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Als je schrijft dan zie en hoor ik je!

Als je schrijft dan zie en hoor ik je!

Het is goed om vast te stellen dat dit platform voor veel lotgenoten veel betekent.  Lotgenoten delen ervaringen, vragen om tips of delen wat geholpen heeft in het zoeken naar professionele hulp. Ja, daar heeft Slachtofferhulp Nederland dit goede initiatief voor ontwikkeld en kan ik als een van de ambassadeurs dit platform mee vormgeven.
Opvallend is dat veel lezers een account aanmaken om de verhalen te kunnen lezen en eventueel er op kunnen reageren. Op zich prima natuurlijk.
Toch ben ik ook nieuwsgierig naar hun verhaal of ervaringen. De naam waarmee ze het account aangemaakt hebben, geeft je je anonimiteit, maar spreekt soms ook boekdelen. De schuilnamen zijn vaak cryptisch en als lotgenoot heb ik dan direct de vraag; “Wat gaat hierachter schuil?”  Ik kan het soms niet nalaten om dan een hand uit te steken en te reageren op de schuilnaam. Dit als een uitnodiging om je verhaal, je ervaringen te delen.  Niet dat dat van je verwacht wordt maar wij weten dat delen, helen is, zoals een collega ambassadeur eens zo mooi verwoord heeft. 
Het is niet gemakkelijk om je ervaringen op te schrijven en het dan ook nog te mailen en  te weten dat anderen het lezen. Als geen ander herkennen we dat. Toch heeft dat ons geholpen. Is het vaak de start geweest om de trauma’s te verwerken. 
Om een begin te maken hoeft je niet je ervaringen te beschrijven, overigens dat hoef je nooit als je dat niet wil, maar kun je beginnen met wat je nu bezig houdt. Bijvoorbeeld: Dat je je alleen voelt, slecht slaapt, nare dromen hebt, je je schaamt voor wat jou is overkomen, je moeite hebt met je te concentreren, heel erg transpireert ‘s nachts en allerlei andere ongemakken als maagpijn, rugpijn, spierpijn. Allerlei signalen dat er wat aan de hand is.
Dit is dus een uitnodiging om woorden te geven aan wat jou nu bezighoudt. Een begin of een doorstart naar het vinden van een uitweg naar een trauma vrij leven. Weet dat als jij je verhaal deelt dat dat ook anderen over de brug kan helpen. Want voor delen om te helen hebben we elkaar nodig.
  
Tot slot, lastig in deze corona tijd, maar weet dat Slachtofferhulp, ook fysieke lotgenoten groepen, verspreid over het land, heeft. Als schrijven moeilijk is, denk dan eens aan deze service. 

Ik zie en hoor je wel!
Philip 
Lotgenoot en ambassadeur. 

 
     

Bezig met laden...

3 Reacties *

06 april 2021
Hoi Philip Wat ik wel goed vind dat je Aangeeft zijn de fysieke ongemakken die trauma weergeven en waar het vaak lang duurt voor de link met trauma te leggen. Misschien een goed idee om een apart thema aan te wijden waar velen iets aan hebben. Ik had vroeger vaak darmproblemen. Vooral constipatie en ooit in extremis. Bij lotgenoten hoorde ik ooit iemand zeggen ik heb spastische darmen. Ik heb dat ook weerlegd. Je hebt geen spastische darmen. Jouw tlichaam wil je iets zeggen over je trauma. Het is geen lichamelijk kwaaltje dat met een pilletje optie lossen is, maar het onderliggende trauma moet geheeld worden. Liefs Emma
06 april 2021
Hoi Philip Wat betreft het schrijven van je verhaal dat is vaak een eerste aanzet, maar ik heb al van mede-lotgenoten gehoord dat men dit soms zwaar vind. Je hoofd zit al vol en dan kan een verhaal er vaak niet bij. Dat is dan dubbel voor diegenen die het schrijven want alle leden gaan dit niet lezen of er op reageren en dit mag je hen ook niet kwalijk nemen. Nu ik verder in het proces sta kan ik er wat beter tegen maar sommige momenten gaat het er ook niet bij omdat je dan zelf dingen verwerkt. Lotgenoten hebben dan vaak veel aan tips en tricks en ervaringen hoe je met bepaalde dingen omgaat. Delen van kleine dingen ipv het hele verhaal te doen. En toch is je verhaal kwijt kunnen een belangrijk iets en een reactie op je verhaal is dan ook fijn. Volgens mij ligt deze opdracht voornamelijk bij de ambassadeurs en diegene die verder in het proces staan. Ik heb ooit lotgenoten in België gevolgd en ben om die reden gestopt. Elke keer mocht ieder een kwartier zijn verhaal doen. Op het einde was je doodop. Dat neemt energie weg. Ondertussen begint men hier in te keren en ook meer tips en tricks en andere erin te betrekken. De bijeenkomsten van slachtofferhulp zijn top op dat gebied. Ook top van De vele vrijwilligers Liefs Emma
06 april 2021
Hoi Philip Zelf nam ik ooit deel aan één van de lotgenoten bijeenkomsten en dit was voor mij een eerste stap naar verdere hulpverlening. De intake was fijn ondanks ik er heel angstig voor was. De dames waren vriendelijk, stelde me op mijn gemak en waren hulpvaardig. De bijeenkomsten in groep van 6 vond ik erg fijn. Je kon je verhaal kort doen maar je werd niet verplicht om dit helemaal te doen. Enkel wat je zelf kwijt wil. Daarnaast wordt er ‘theorie’ kort gegeven en kunnen de leden hun bevindingen erop geven en tips en tricks. Het gaat rond bijvoorbeeld intimiteit, grenzen stellen, ... elke keer wordt kort gevraagd hoe je je voelt maar men legt niet de nadruk op telkens de verhalen van de ander aanhoren wat ik als positief ervaar want dit is vaak erg zwaar. Je hoofd zit vaak al overvol. Dus zeker een aanrader voor alle leden van dit forum Liefs Emma