In mijn eerste ervaring - verhaal vertel ik over dat ik slachtoffer werd van geestelijke, fysieke mishandeling, seksueel misbruik en uiteindelijk ook verkrachting.

Dit was door mijn toenmalige vriend in een beschermd woonvorm.. ik zat daar mede door mijn complexe- PTSS.

Nu ben ik inmiddels alweer een jaar verhuisd naar een andere, betere en veiligere GGZ instelling..

Maar er zijn 2 jongens in mijn omgeving.. met de ene jongen ben ik een hele tijd seksueel actief geweest maar lief of eerlijk is hij nooit geweest. Ik ben onderdanig en de keren seks was ook niet fijn.. eerder een slechte ervaring erbij toch blijf ik in een bepaalde circel waarvan ik de tools/ het lef niet heb, om te breken.. en als ik het probeer komen de gedachten al snel, want: " dit is toch hoe het hoort, dit is vertrouwd, ik ken het toch niet anders, ik moet luisteren.. ik ben toch al een product van mensen die mij hebben gemaakt zoals ik nu ben en ik ben er.. om misbruikt te worden"

Dan is er een andere jongen.. waar ik mij het meest veilig en het meest mezelf voel. We hebben nog nooit seks gehad.. wel zitten we graag dichtbij elkaar en komt hij wel eens bij mij liggen op de bank en kriebel ik hem door zijn haar ❤ en voel ik mezelf zacht worden.. in de zin van: Dat zo'n moment samen met hem zo veilig en zó intiem is ondanks dat er niks van seks bij komt (Deze jongen is aseksueel dus nu acht ik de kans ook wel heel klein dat we uberhaupt ooit seks gaan hebben).. maar daar gaat het mij helemaal niet om, al zou ik nooit seks hebben met deze jongen. Maar er zitten 2 "uiterste" die dan samen zijn op dat moment. Ik, die eigenlijk altijd bekend staat om het gevaar op seksueel gebied en de jongen die aseksueel is maar mij toch meer veiligheid en intimiteit laat ervaren en voelen dan met de personen waar ik seks mee heb gehad..

Ik word heen en weer gesleurd in emotie en twijfel.. bij de een denk ik: Zo hoort het en het voelt vertrouwd en bij de ander denk ik: Dit voelt zo onwijs goed en zo onwijs veilig.. maar dat hoort en mag niet dus maakt het gelijk minder vertrouwd.

Hoe kan ik vertrouwd worden met het goed, veilig en oprecht geliefd voelen?

Wat betekend het uberhaupt? hoe voelt/wat is gezonde, oprechte liefde?