Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van stalking

Stalking en Geweld

“Ik leerde tien jaar geleden een man kennen, nota bene op straat, hij vroeg me de weg. Dat werd uiteindelijk een relatie met veel dieptepunten."

Nu noem ik het de grootste fout van mijn leven. Deze man heeft een zwaar crimineel verleden en kampt met meerdere verslavingen. Toch bleef ik bij hem. Hij zou veranderen, zou zijn best doen, naar een afkickcentrum, begeleid wonen. En ik ging daarin mee, heb hem iedere keer vergeven. Hij werd steeds bezitteriger en was geobsedeerd door met wie ik praatte. Ook begon hij te stoken bij mensen met wie ik contact had. En hij bleef maar bellen en appen.

Op een dag ging hij er vandoor op mijn dochters scooter. Die bleek hij te hebben verkocht. Toen ik doorkreeg waar hij zat en hem benaderde, werd ik door hem ernstig bedreigd. Hij stuurde bijvoorbeeld foto’s van pistolen.

Maar veel dingen kan ik mij niet meer herinneren, dat komt door de therapie die ik volgde. Bij Slachtofferhulp Nederland kwam ik in contact met een medewerkster. Die was vriendelijk en rustig. Zo fijn. Met haar heb ik goede gesprekken gehad. Ik kon haar altijd benaderen. Zij was voor mij echt het luisterend oor dat ik toen nodig had. Ze heeft me goede tips gegeven.

Een belangrijke tip was afleiding gaan zoeken.

Toen ben ik gaan breien en haken. Daar raakt je hoofd stil van, ik weet niet wat dat is, maar het hielp mij enorm om weer rust te vinden. Ik stond toen nog op de wachtlijst van de psycholoog, maar dat hielp al enorm. Toen ik eenmaal met EMDR-behandelingen kon beginnen, ging het echt beter. De oefeningen deed ik thuis via de laptop. Ze hebben mij supergoed geholpen. Als ik die therapie niet had gevolgd, dan weet ik niet hoe ik er nu bij had gezeten… Je kon me van de grond afrapen.

Mijn angstgevoel is er voor een groot deel door weggeëbd. Ik slaap beter, dus ik hoef geen slaapmiddel of een wijntje te nemen ‘s avonds om in slaap te komen. Overdag was ik al bang, maar ‘s avonds durfde ik niet de straat op, dan moest de buurvrouw mee om de hond uit te laten. En ik bleef de hele dag maar om me heen kijken, op mijn hoede. Die voortdurende angst is vreselijk. Dat ik daarvoor uiteindelijk hulp heb gezocht, heeft mijn situatie zo veranderd.

Nu kan ik aan mijn toekomst denken, ik wil niet in negativiteit blijven hangen. Ik probeer het goede in mijn leven te zien en dat lukt me. Vergeleken met een jaar geleden kijk ik echt anders tegen het leven aan. Verder moet het slijten. Maar dat gaat lukken, daar ben ik positief over.

Bij de Slachtofferhulp Community heb ik me inmiddels bij enkele groepen aangemeld en reageer ik op posts. Zo kan ik lotgenoten helpen met mijn ervaringen.

Bezig met laden...

4 Reacties *

12 maart 2021
Herkenbaar... nu zit ik in een periode dat ik het gevoel hebt dat ik in de gaten word gehouden en hij binnenkort weer van zich laat horen of voor m'n neus staat. Ik had het heerlijk relaxt toen hij vast zat.
12 maart 2021
Twee stappen vooruit, eeijij mn achteruit, althans zo gaat dat bij mij
12 maart 2021
Pieterke, bedankt voor je lieve reactie. Ik hoop dat ik ga beseffen dat ik de moeite waard bent. Iedere keer een stap vooruit... Lieve groet Caroline
12 maart 2021
Ik denk dat jij betekenis wilde ervaren om er te zijn voor die man. Nu gaan beseffen dat jij sowieso de moeite waard bent, gewoon om van te houden! Dat blijkt wel, want ik voel dat