Ik wil dat jij rust vindt en jezelf mag zijn!

Beste Beluga, Ik heb er even over moeten nadenken, maar ik wil toch graag reageren. Ik beschouw mijn seksueel misbruik als een diep, groot en donker bos waar ik midden in de nacht werd binnengeleid, waarbij het pad bij het ochtendgloren verdwenen bleek. In mijn geval was het niet de pijn van het misbruik zelf waar ik last van had. Het was de verwarring. Eigenlijk alleen maar dat. Je kunt mijn verhaal op dit forum vinden, als je dat zou willen lezen. Laat ik volstaan met de mededeling dat ik als jongen geboren ben en dat ik mij rond mijn twintigste van geslacht heb laten veranderen. Daarna heb ik geen seksuele ervaringen van betekenis meer gehad. Dat zou ik nu eventueel wel willen, maar er zijn wel erg veel obstakels. Sowieso bij mij, maar ook van een eventuele partner vraag ik alleen al door mijn levenswandel een erg open en accepterende houding. Waarom schrijf ik dit allemaal? Omdat ik de verwarrendheid van seksuele gevoelens herken. Dat zijn ze eigenlijk altijd wel, zo weet ik van vrienden, vriendinnen en ook uit de wetenschappelijke literatuur, maar als iemand zo met je seksualiteit aan de haal is gegaan, dan komt daar nog een flinke schep bovenop. Dat ik op mannen val, weet ik al vanaf dat ik in de vierde klas van de lagere school zat. Maar dat werd bij mij thuis heftig ontkend. Terwijl mijn vader met mij naar bed ging, bezwoer hij tegelijkertijd dat ik absoluut geen homo kon zijn. En ik denk dat dat een rol heeft gespeeld waarom ik heb bedacht dat ik eigenlijk een meisje was, want dan klopte het tenminste weer. En die gedachte een meisje te zijn heeft voor een groot gedeelte mijn identiteit gevormd. Wat ik zo lastig vind, is dat als ik mij seksueel tot een man aangetrokken voel, dat mijn angst om homoseksueel te zijn onmiddellijk wordt getriggerd. Ik vraag me meteen af of ik wel vrouwelijk genoeg ben. Want ik wil niet als mannelijke homoseksueel gezien worden. Het is meer dan angst, het is ook walging. En het erge is, het is niet mijn walging. Het is de walging die ik van mijn vader heb meegekregen. Een paar jaar geleden heb ik mijn vader geconfronteerd met alles. Ik wist dat dat het laatste gesprek was dat we ooit zouden voeren, dus ik wilde geen onderwerp onbesproken laten. Toen het over relaties ging, heeft mijn vader ongevraagd laten vallen dat ik niet op mannen viel, en hij wilde ook graag uitleggen waarom hij dat zeker wist. Ik kan niet uitleggen hoe grof dat is, dat iemand die zo nabij is geweest er zulke vreselijke en ontwrichtende denkbeelden op nahoudt. Die ongetwijfeld er in zijn eigen leven toe hebben bijgedragen dat hij zich aan mij vergreep. Het werd mij duidelijk dat ik mijn geslachtsidentiteit voor een groot gedeelte had laten bepalen door een waan van mijn vader. Seksueel misbruik roept zoveel vragen op. Als de dader van hetzelfde geslacht was, en ik heb er geen heel nare herinneringen aan, maakt mij dat dan tot homoseksueel? Het antwoord is natuurlijk 'Nee'. Maar doorvoel dat maar eens. En als het gaat om het uitleven van fantasieën die min of meer 'verboden' zijn, die geven ook vaak een wat spannend gevoel. En die spanning kan makkelijk worden geïnterpreteerd als seksuele opwinding. En als dat dan weer gebeurd in een tijd dat je identiteit zich nog vormt, dan kan er zoveel verwarring optreden. Wat ik maar wil zeggen, ik leef met je mee. Ik herken de verwarring. Dat had nooit mogen gebeuren. Bij jou niet, bij mij niet, bij niemand niet. En dat je vanuit die verwarring soms verward handelt, dat kan niemand je kwalijk nemen. Ik hoop ook dat je dat niet doet. Wat wel zo is, in elk geval bij mij, is dat ik in die verwarring keuzes heb gemaakt waarmee ik zal moeten leven en waarvoor ik verantwoordelijkheid zal moeten nemen. Dit is het wat ik wilde schrijven. Misschien heb je er iets aan, misschien niet. Ik wens je in elk geval heel veel sterkte.

Het moet als partner heel pittig zijn lijkt me. Je wil helpen maar alle hulp wordt vaak afgewezen en men sluit zich helemaal af. Het is voor geen van beiden fijn. In dergelijke situatie lijd je beiden. Ik besef nu wat mijn vorige vriend moet geleden hebben en wil hem ook zeker mijn Waardering uitspreken. Ik denk dat dat al van veel waarde is. Want als slachtoffer van misbruik en in combi met emotionele verwaarlozing is Allé emotie vaak al moeilijk. Het lijkt me belangrijk dat je er vrede mee leert nemen. Het was haar proces. En jij hebt je best gedaan. Het is nooit makkelijk om het juiste te doen. Ook daar is nog een lange weg te gaan in de hulpverlening. Ook partners van slachtoffers moeten begeleid worden.

Mijn vrouw wilde onze liefde niet besmeuren met seks, Ik heb daar zo om geleden

Ik moet zo vreselijk huilen Emma

Ik begrijp je goed Pieter. Ik heb ooit een vriend gehad die alles voor me over had en zo graag wou dat ik praatte maar het lukte me niet. Vaak zit je dan zelf nog in een gevecht. Ik kon destijds echt niet praten. Er was zoveel verwarring en emotie die heel zwaar weegt. Ondanks dat onze relatie is beëindigd is hij er echt geweest. Ook nadien. Ik ben hem daar ook super dankbaar voor. Jou treft geen schuld, ook je vrouw niet. Het is een gevecht en pas als je stopt met vechten en de pijn toelaat kan het beteren maar het is niet simpel om niet te blijven vechten geloof mij. Veel sterkte en het komt goed. Ook jij zal er rust in vinden. Liefs Emma

Doet mij goed Emma. De onmacht als je je geliefde niet echt kunt bereiken en helpen te genezen en gelukkig te zijn. ik kom er nu een beetje overheen, maar het zal nog lang duren voordat ik mij er bij neer kan leggen. Het leven is wreed, maar ook beeldschoon omdat ik de liefde heb gekend

Veel sterkte Pieter want het is erg als je daardoor zelfs iemand verliest. Ik heb zelf iemand verloren die ik leerde kennen van lotgenoten. De hertraumatisering maakte haar helemaal kapot. Haar lichaam leed fysiek enorm. Daarom wil ik zo pleiten voor traumapsychologen en niet een therapeut die niet alle kennis heeft van trauma want trauma vergt specialisatie. Ik ben blij dat ik voor een traumapsychologe heb gekozen. Ooit kwam ik bij een therapeute terecht die erkende niets. Er was niets aan de hand dat terwijl ik 2 trauma’s heb. Iemand met trauma kan heel goed zwijgen en een masker opzetten. Ervaring is nodig om dit te doorprikken en men moet eerst een basis leggen zodat het nooit nog erger kan worden. Ik vind het zo erg te lezen dat er mensen aan overlijden omdat hulpverlening faalt maar ook wij traumaslachtoffers zijn sterk en blijven vaak vechten ondanks dat we gewoon op zijn. Het is heel moeilijk om te zien, maar misschien moeten we leren dat mensen nooit zomaar onaardig en hard zijn. Veelal is er altijd een oorzaak. Er erkennen dat er 1 is en willen luisteren zonder te oordelen is goud waard Liefs Emma

Nu begrijp ik mijn overleden vrouw

Hoi Beluga Ik ben ook een vrouw, maar ik begrijp je verhaal precies wel ergens omtrent een boek dat ik ooit las. Een meisje dat ooit verkracht was en na een tijd had ze net die ongebonden seks nodig omdat ze die niet emotioneel was en ze een relatie moeilijk vond omdat er dan net het kwetsbare gedeelte bij,kwam. Misschien kan je het deels in die richting vinden. Ik vind het voor mezelf ook gek dat ik echt wel nood heb aan seks maar het in een relatie moeilijker heb omwille van de emotionele binding. Zoek het vooral rustig uit en gun je die tijd. En zoals hierboven aangegeven werd, kan je echt pas goed in een relatie staan als je zelf de rust hebt gevonden en van jezelf houdt. Veel succes Emma

Dank je wel Lola2. Liefs

Hoi, helaas ben ik een vrouw en kan ik daar niet over mee praten. Wat ik wel herken ik je verhaal, gek want ik ben een vrouw en misbruikt door mannen, is dat gevoel van misbruikt te worden door. Ik denk dat dat vele met je gedaan heeft. Er is inderdaad redelijk wat over te lezen en ik denk dat het je kan helpen om het juist daar je verhaal te doen en tips te vragen. Zo kun je (weer) opzoek naar jezelf. Misbruik (in welke vorm of mate dan ook) kan ontzettend veel invloed hebben op je seksualiteit. Zowel mannen als vrouwen kunnen dat merken.... Maar super veel respect voor je. Wat een sterke vent ben jij om je verhaal en je kwetsbaarheid hier zo op te schrijven. Respect en heel veel sterkte met de verwerking en de zoektocht naar de juist hulp (want die is er écht!!). Liefs Lola

Hoi Bulgaarse, De twijfel die je in het eerste stukje van je post beschrijft, is herkenbaar. Is het wel zo erg? Heb ik er niet om gevraagd? Is het niet mijn eigen schuld? Dit alles zijn kenmerken die je vaker bij misbruik hoort. Als er sprake is van misbruik dan heeft dat ernstige consequenties en beïnvloed dat je leven en de keuzes die je maakt. Mijn idee is om eerst het trauma te verwerken omdat je dan ook een gezond (seks)leven kunt vormen. Heb je een huisarts waar je vertrouwen in hebt en dit mee kunt bespreken?