Tips voor en door helpers

Een ingrijpende gebeurtenis als slachtoffer worden van een misdrijf kan een grote impact hebben op je leven. Het kan helpen om contact te hebben met mensen die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt. Dit kan bijvoorbeeld in de online community van Slachtofferhulp Nederland.

Marleen Gorissen, onderzoeker aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en het NSCR, doet onderzoek naar de online community van Slachtofferhulp Nederland. Wat zoeken mensen die de online community gebruiken? Vinden zij ook wat ze zoeken? De uitkomsten van dit onderzoek zijn belangrijk om de ondersteuning van slachtoffers, nabestaanden, helpers en andere gebruikers van de community te verbeteren. Meedoen aan het onderzoek kan dus echt een verschil maken!

Meehelpen?

Het onderzoek bestaat uit een online vragenlijst. De vragen gaan over jouw ervaringen met de online community. In de vragenlijst zal niet uitgebreid ingegaan worden op de ingrijpende gebeurtenis die je hebt meegemaakt.

Meedoen aan het onderzoek is vrijwillig en duurt ongeveer 10-15 minuten. Je kunt op elk gewenst moment stoppen. Je kunt meedoen door op de volgende link te klikken, of de weblink te kopiëren en in je browser te plakken: https://survey.databox.online/index.php/498345?BL=7295

Als je vragen hebt over de vragenlijst of het onderzoek kun je contact opnemen met Marleen door een e-mail te sturen naar mgorissen@nscr.nl.

Hi my story is little weird but I wanted to share because I am the victim of the society I am an asian and I am new in netherland I don't know how to talk to girl I am 32 years old and don't have any relationship yet I have a good job and my looking is not too bad I am upset to remain single I thought of suicide many times because I felt so alone may be I have some psychological issue or not but I don't know may be someone of you can help me to get out of my situation 

Goedenavond,

Ik zag gisteren een aanrijding gebeuren en heb eerste hulp verleend. Zoiets is best aangrijpend dat kunnen jullie je voorstellen. Het slachtoffer was een hoogbejaarde man die tegen de vooruit van de auto aanknalde.

Ik ben natuurlijk zeer begaan met zijn welzijn nu.

Maar ik besef tevens dat het wellicht niet goed afgelopen is. Meneer was helder en had zelfs nog een goed gevoel voor humor. Ik ben overtuigd dat de adrenaline hem heeft beschermd van de pijn. Het was fijn om er voor hem te mogen zijn. Maar het heeft behoorlijk indruk gemaakt.

Ik vind het moeilijk dat ik geen afsluiting heb van deze ervaring omdat ik niet weet hoe het nu is.

Maar ik begrijp dat ik dat moet accepteren.

Heeft iemand tips of vergelijkbare ervaringen?

Mijn man heeft mijn zoon beschadigd aan de armen en de keel. Mijn man was dronken en boos en wilde een buurman aanvallen. Mijn zoon heeft hem tegen gehouden en daarmee verwondingen opgelopen. Op het moment van het gebeuren was er geen contact mogelijk met mijn man en zag hij niet wat hij zijn kind aandeed. 

Niemand hoort aan mijn kind te komen. Nu is dit wel gebeurd en dat door mijn man. Ik voel zoveel woede naar mijn man. Temeer omdat hij niets meer weet, zijn excuus heeft aangeboden en per direct is gestopt met de alcohol kan ik mijn woede niet op hem botvieren.

Hoe kom ik van mijn woede af?

Mijn zoon van 16 heeft een vriendin van eveneens 16.

Ze hebben nu anderhalf jaar verkering en ze zijn gek op elkaar. Maar omdat hij volgens haar ouders een slechte invloed heeft op haar (omdat hij schoolverlater is, onbeleefd, blowt en alleen aan zichzelf denkt(wat allemaal waar is)), saboteren ze de relatie. Ze krijgt regels opgelegd die op zich niet heel onredelijk zijn( sommige wel, maar ja, dat is ieders eigen keuze). Mijn zoon is het hier totaal niet mee eens en zet haar zo vreselijk onder druk en scheldt haar en haar ouders helemaal verrot. Ze zit echt vast tussen 2 kampen en ik zie en hoor hoe ze eronder lijdt. Iedereen is alleen nog maar boos op haar, ze staat onder zoveel druk, dat ik me echt zorgen maak.

Wij proberen onze zoon er elke keer op te wijzen dat dit niet de manier is hoe mensen met elkaar om horen te gaan, maar hij wilt er niets van weten. Het is allemaal haar schuld en zei moet luisteren.  Wij weten niet meer hoe we hier om mee moeten gaan en wat we moeten doen om dit te laten stoppen. 

Graag advies....

mijn zoon van 23 heeft kennis aan een webcamgirl uit colombia, hij maakt via een site gebruik van haar diensten, maar dit loopt aardig op tot soms wel € 600 per dag. ik kan dit zioen omdat ik de machtiging heb van zijn bank. ik dacht eerst dat ie verslaafd was aan webcam sex. maar hij had ook kennis aan een meisje in colombia en wil daar ook naar toe. maar hij is niet helemaal eerlijk geweest betreft dit meisje, hij zei dat ie haar via tinder had ontmoet daar twijfelde ik wel aan? hij zit elke avond tot laat in de nacht met haar te chatten terwijl hij er elke ochtend vroeg uit moet. nu ben ik erachter gekomen via mij jongere zoon dat ze een webcamgirl is en dat hij met haar prive gaat ofzo , en daardoor ze geld verdient. ik wil hem hier mee gaan confronteren want al zijn spaargeld en ze salaris gaan op deze manier die kant op, en ik moet er niet aan denken dat ie naar colombie toegaat. dit is in het kort even het verhaal ;-( 

Ik ben twee jaar geleden een meisje tegengekomen op omegle (chat site). We hebben lang contact gehouden en zijn echt goede vrienden geworden. Ze vertelde me alles wat er in haar leven gebeurde en dat ze suicidale gedachtes heeft en regelmatig snijd om hier vanaf te komen. Ze is op dit moment 15 jaar.

Rond februari - maart werd zij ineens stiler. Ze had wat tijd voor zichzelf nodig en die heb ik haar gegeven. We hadden nog wel dagelijks contact maar dat beperkte zich tot goedemorgen/welterusten. Uiteindelijk begon ze weer te praten en heeft ze me verteld wat er gebeurd was.

Begin februari heeft ze een man ontmoet op omegle. Hier heeft ze een paar dagen later mee afgesproken en hij heeft haar "aangeraakt". Bijna een maand later hebben ze weer afgesproken. Dit keer in een hotelkamer. Hier heeft hij haar meerdere malen verkracht en geslagen. Ze vertelde dat ze blauwe plekken had na de tijd. Daarna heeft ze begin april een weekend met hem doorgebracht. Hier heeft hij haar weer meerdere keren verkracht en geslagen. Ze zei dat de eerste keer ze alleen van dat suicidale gevoel af wou en die ervaring met hem bracht haar daar vanaf. De tweede keer was ze van te voren onzekerder en bang. Hij had haar deze keer ook meer pijn gedaan en wondjes gegeven. Achteraf heeft ze een zwangerschaps test gedaan omdat ze niet zeker wist of hij in haar was klaargekomen of dat hij een condoom had gebruikt of niet.

Dat was de laatste keer dat ze met hem heeft afgesproken. Hij woont in Duitsland en het is moeilijk voor hem om langs te komen opnieuw. Daarbij komt dat hij als barman werkt en een heel onregelmatig leven leid. Hij woont bij een vriend en heeft een kind met een andere vrouw. Ze mag van hem niet met andere jongens omgaan of met iemand spreken. Hij zelf is wel aan het daten met andere mensen omdat hij "niet alleen kan zijn".

Nu hebben ze nog steeds veel contact met elkaar. En wij gelukkig ook. Maar zei wil nog steeds weer met hem afspreken. Ik kan met haar over hem vragen stellen maar ik weet niet wat ik moet doen. Ze zegt dat ze nog steeds heel confused is en niet goed weet waarom ze wil afspreken met hem. Ze zijn van plan om in de zomervakantie opnieuw af te spreken en dan wil zijn naar hem toe. Echter gisterenavond heeft zij hem weer gevraagd om sneller langs te komen en ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb gezegd dat ik mee wil in het hotel waar ze gaan afspreken. Zodat ze iemand heeft om naar toe te gaan wanneer het teveel wordt. Als hij weer niet reageert wanneer zei nee zegt of wanneer hij haar harder slaat of mishandelt. Ik weet niet of dit goed is.

Ik probeer haar steeds te vertellen wat zei me eerder heeft verteld. Over hoe ze zich voelde toen het gebeurde en na de tijd en wat er allemaal is gebeurt. Zei denkt dat het anders is de volgende keer maar ik ben bang dat het nog erger wordt.

Ik ben bang om het haar ouders of haar vrienden te vertellen omdat ik niet wil dat ze mij als vertrouwenspersoon kwijt raakt of dat ze denk dat ik haar verraad. Ik weet ook niet of dat de juiste keuze zou zijn.

Ik woon zelf 3 kwartier van haar af en heb haar 1 keer in het echt gezien nadat ze weer een heftige avond met hem had gehad online. Verder hebben we veel contact met elkaar online.

Hoe ga ik hier mee om? Hoe kan ik haar helpen? Moet ik haar tegenhouden om opnieuw met hem af te spreken? Moet ik haar laten gaan? Moet ik haar ouders inlichten? Haar vrienden?

Alvast bedankt voor de reacties

Het ging door drukte op werk al langere tijd niet goed tussen mij en mijn vrouw ik had te weinig tijd en aandacht voor mijn vrouw. Via Instagram werd ze benaderd door een zogenaamde engineer uit Amerika die wel aandacht schonk. Ze werd verliefd op hem en langzaamaan werd het steeds gezelliger tussen hun. Ze maakte op zijn verzoek geld over en kocht Google en Apple kaarten voor hem. Schade bijna 8000€ ik merkte dat er iets niet klopte. Ik ben toen gaan inloggen op haar accounts en werd er beroerd van. Ik ben het gaan uitzoeken omdat ik het gevoel had dat er iets niet klopte. Na alles uitgezocht te hebben. Heb ik haar na overleg met de politie geconfronteerd met dat ze slachtoffer is van datingfraude. Ze is geschrokken en het drong door. We zijn nu samen weer onze relatie aan het opbouwen en help haar waar ik kan. Ik moet zeggen ik vind het moeilijk af en toe en valt me best zwaar omdat het vertrouwen ver beschadigd is en ze zich in 2,5 week zover had laten inpalmen. Na de confrontatie kwamen de meldingen van de bank enzo binnen dat die rekening in verband kwam met fraude. Ik heb nu langzaamaan samen met mijn vrouw info lopen ontfutselen uit die man en alles verzameld. We hebben genoeg om hem te pakken. Politie doet niks met de aangifte geen tijd en te weinig om te werken de info die wij hebben hoefde ze niet.

ik en mijn vrouw zijn gelukkig er samen uitgekomen en het gaat nu beter dan ervoor. We zijn nu anderhalve maand verder nog hard aan de weg timmeren. Af en toe hebben we moeite met het gebeuren. Ik zeg dan ook tegen haar en mezelf het is een rouwproces tijd moet het slijten. Ik hou van haar en samen kunnen we dit.

maar ik hoop dat er hier misschien iemand is die de ervaring ook heeft. Misschien tips heeft hoe ermee om te gaan met de moeilijke momenten. Misschien dat iemand in dezelfde situatie zit en dat ie uit dit verhaal wat tips of kracht uit kan halen.

Als je van elkaar houdt dan kan je er samen uitkomen.

maar blijf erover praten.

Gister avond heeft er op het terras waar ik werk een steekpartij plaatsgevonden waarbij een dode is gevallen, wellicht heeft u het nieuws gezien. ik was zelf niet aan het werk en werd vanochtend op de hoogte gebracht van de gebeurtenis. toch merk ik dat het me enorm aanvliegt, ook omdat ik de dag ervoor op de exacte plaats aan het werk was. ik voel me schuldig tegenover de mensen die er wel bij waren, voor hen is het vele malen erger maar toch kan ik mijn gedachten nergens anders naar brengen. is dit normaal om te ervaren of stel ik me aan?

Een rouwproces verloopt bij kinderen vaak anders dan bij volwassenen. Meer in fasen. Kinderen kunnen bijvoorbeeld vlak na een verlies doorgaan met hun dagelijkse bezigheden alsof er niets aan de hand is. Het lijkt dan alsof het ze minder raakt, maar dit hoeft niet zo te zijn. Het verdriet komt er op een ander moment en op een andere manier uit. Overgaan tot de orde van de dag is juist iets dat hen helpt bij de verwerking.

Tekst Marije Meijer

Structuur en veiligheid
Structuur is voor kinderen een houvast. Vooral als er iets ingrijpends is gebeurd. In de nieuwe situatie is het ritme iets dat ze kennen, iets dat niet veranderd is. Ook veiligheid is belangrijk. In veel gevallen kun je daar als ouder voor zorgen, maar als je zelf ook slachtoffer bent geworden kan dat even lastig zijn. Misschien zijn er mensen in je directe omgeving die willen helpen. Ook andere volwassenen bij wie het kind zich prettig voelt kunnen de veiligheid bieden die kinderen nodig hebben.

Hoe kom je erachter wat je kind voelt?
Als ouder wil je graag weten wat er in je kind omgaat en natuurlijk wil je de pijn zoveel mogelijk verzachten. Maar hoe pak je dit aan? Veel kinderen hebben moeite hun gevoelens te uiten als ernaar gevraagd wordt. Ze kiezen vaak hun eigen momenten uit, het belangrijkste is dan ook dat je er gewoon bent. Een omweg kan ook helpen. Kleinere kinderen uiten hun gevoelens vaak door te tekenen, te knutselen en te spelen. Als je samen bezig bent ligt er minder druk op. Jongeren hebben vaak de neiging zich onafhankelijk op te stellen. Ook willen ze vaak juist anderen steunen in plaats van zelf om hulp te vragen. Voor hen is ruimte heel belangrijk. En contact met leeftijdsgenoten kan ook veel steun bieden.

Wat vertel je wel en wat liever niet?
Misschien vertel je liever niet alles over wat er gebeurd is aan je kind. Uit bescherming. Dit is een natuurlijke reactie. Toch kan het ook de verwerking in de weg staan. Openheid zorgt ervoor dat kinderen hun verdriet kunnen verwerken en hierdoor hebben ze minder kans op latere leeftijd angsten en depressieve gevoelens te ontwikkelen.

Heb jij, of iemand in je omgeving, te maken gehad met een rouwproces van kinderen? Wat gaf volgens jou de meeste steun? En herken je de twijfel over hoe open je het beste kunt zijn tegen kinderen?