Voor verkeersslachtoffers

Voor een onderzoek naar de behoeften en ervaringen van verkeersslachtoffers komen Celine en Shirley graag in gesprek met slachtoffers en nabestaanden van zowel verkeersmisdrijven (waarbij sprake is van een strafprocedure) en verkeersongelukken (waar geen strafzaak plaatsvond/-vindt).

Onderzoekers Shirley en Celine zouden u graag wat vragen willen stellen -in de vorm van een interview- over uw persoonlijke ervaringen met het doorlopen van de verschillende procedures, zoals het bijwonen van een strafzaak of het doorlopen van een letseltraject.

Dit onderzoek wordt uitgevoerd in opdracht van Fonds Slachtofferhulp. Fonds Slachtofferhulp is een andere organisatie dan Slachtofferhulp Nederland en zij financieren en steunen onder andere allerlei projecten en onderzoeken rond slachtofferschap.

Een interview duurt ongeveer 20 minuten en zou op locatie maar ook eventueel online (via bijv. Zoom of Teams) of telefonisch plaats kunnen vinden. De interviews kunnen tussen 20 maart en 30 april worden gehouden. Het interview wordt opgenomen maar vervolgens geheel geanonimiseerd op papier uitgeschreven. De opname zal direct worden verwijderd.

Het zou hen heel erg helpen om uw ervaringen te horen, met als doel het verbeteren van de verschillende procedures waar (nabestaanden van) verkeersslachtoffers mee te maken krijgen.

Met vriendelijke groet,

Shirley Heineman: Heineman@fondsslachtofferhulp.nl

Celine Majoor: Majoor@fondsslachtofferhulp.nl

Voor een onderzoek naar de behoeften en ervaringen van verkeersslachtoffers komen Celine en Shirley graag in gesprek met slachtoffers en nabestaanden van zowel verkeersmisdrijven (waarbij sprake is van een strafprocedure) en verkeersongelukken (waar geen strafzaak plaatsvond/-vindt).

Onderzoekers Shirley en Celine zouden u graag wat vragen willen stellen -in de vorm van een interview- over uw persoonlijke ervaringen met het doorlopen van de verschillende procedures, zoals het bijwonen van een strafzaak of het doorlopen van een letseltraject.

Dit onderzoek wordt uitgevoerd in opdracht van Fonds Slachtofferhulp. Fonds Slachtofferhulp is een andere organisatie dan Slachtofferhulp Nederland en zij financieren en steunen onder andere allerlei projecten en onderzoeken rond slachtofferschap.

Een interview duurt ongeveer 20 minuten en zou op locatie maar ook eventueel online (via bijv. Zoom of Teams) of telefonisch plaats kunnen vinden. De interviews kunnen tussen 20 maart en 30 april worden gehouden. Het interview wordt opgenomen maar vervolgens geheel geanonimiseerd op papier uitgeschreven. De opname zal direct worden verwijderd.

Het zou hen heel erg helpen om uw ervaringen te horen, met als doel het verbeteren van de verschillende procedures waar (nabestaanden van) verkeersslachtoffers mee te maken krijgen.

Met vriendelijke groet,

Shirley Heineman: Heineman@fondsslachtofferhulp.nl

Celine Majoor: Majoor@fondsslachtofferhulp.nl

Hallo allemaal,

Na afgelopen juni 2022 mijn auto te zijn verloren na een aanrijding opzet helaas afgelopen dinsdag (nu gisteren) tijdens mijn werk expres aangereden door een man van +- 70 jaar nadat hij per se de parkeerplek wilde hebben waar ik even stond (ik als persoon) zodat mijn collega daar kon komen staan, ivm werkzaamheden.

Heb echt veel meer last dan gedacht en gehoopt, terugkerende klachten van eerder, pijn aan mijn lies, knie en enkel. Ik weet helaas hoe alles gaat lopen, maar kijk gewoon heel somber de toekomst tegemoet, weer een rechtzaak die eigenlijk al gewonnen is. De twijfel over of de aanklacht wel afdoende word.. en al de rompslomp mbt letsel.

In ieder geval even gelucht en gedeeld, ben erg teleurgesteld dat meneer niet ter plaatse is opgepakt. Dat had mij veel stress en onzekerheid gescheeld, ook bizar dat meneer nog zijn rijbewijs heeft!? Artikel 5 en 7 en dan nog een rijbewijs hebben.

Groetjes

Hallo allemaal,

Na afgelopen juni 2022 mijn auto te zijn verloren na een aanrijding opzet helaas afgelopen dinsdag (nu gisteren) tijdens mijn werk expres aangereden door een man van +- 70 jaar nadat hij per se de parkeerplek wilde hebben waar ik even stond (ik als persoon) zodat mijn collega daar kon komen staan, ivm werkzaamheden.

Heb echt veel meer last dan gedacht en gehoopt, terugkerende klachten van eerder, pijn aan mijn lies, knie en enkel. Ik weet helaas hoe alles gaat lopen, maar kijk gewoon heel somber de toekomst tegemoet, weer een rechtzaak die eigenlijk al gewonnen is. De twijfel over of de aanklacht wel afdoende word.. en al de rompslomp mbt letsel.

In ieder geval even gelucht en gedeeld, ben erg teleurgesteld dat meneer niet ter plaatse is opgepakt. Dat had mij veel stress en onzekerheid gescheeld, ook bizar dat meneer nog zijn rijbewijs heeft!? Artikel 5 en 7 en dan nog een rijbewijs hebben.

Groetjes

Vrijdag 24 februari 2023 om 17:00 is het ongeluk gebeurt. Ik reed op weg naar werk, helemaal gelukkig want het werken wat ik doe vind ik fantastisch. 

Ik rijdt brommer en ik reed op dat moment op een stuk fietspad waar ook brommers mogen komen. Dit staat ook aan beide kanten van het fietspad aangegeven. Aan het einde van het fietspad is er een kruising met een weg. Het fietspad heeft daar voorrang (er staan aan beide kanten van de weg haaientanden), maar omdat ik daar de weg op moet om de stad in te rijden (geel brommerplaatje dus dan moet je op de weg) was ik al aan het afremmen. 

Op dat moment zie ik vanuit mijn linkerooghoek een auto aankomen. Deze zit dus op dezelfde rijrichting als ik. Doordat ik dus bij die kruising kwam, was ik al aan het afremmen. Ik was (de brommer is totall loss) in het bezit van een witte brommer met witte helm en droeg een donkerblauwe jas. Ook had ik de verlichting van de brommer aan. De auto komt dus van mij van achter af en slaat ineens rechts af. Om ervoor te zorgen dat ik de auto niet raak, heb ik uit alle macht geremd. Beseffende op dat moment dat de letselschade nog veel erger zou zijn als dat deze nu is. De auto sneed mij dus af door gewoon rechtsaf te slaan. 

Tegenover de politie heeft de bestuurder verklaard mij niet gezien te hebben en toen de bestuurder mij op maandag in het ziekenhuis belde, kreeg ik niet eens een excuus. Nu heb ik op aanraden contact gezocht met de bestuurder om een schadeformulier in te vullen, maar hij verklaard: "We hebben geen botsing gehad, het is niet mijn schuld."

Ben ik dan nu wel zelf schuld? Naar mijn weten is het wettelijk nog altijd van: "recht door op dezelfde weg gaat voor" en "stoppen bij haaientanden op de weg" 

Ik weet het niet meer, het spijt me 

Chantalle

(gezien dat er een gerechtelijk onderzoek loopt, kan ik geen bestanden uploaden)

Vrijdag 24 februari 2023 om 17:00 is het ongeluk gebeurt. Ik reed op weg naar werk, helemaal gelukkig want het werken wat ik doe vind ik fantastisch. 

Ik rijdt brommer en ik reed op dat moment op een stuk fietspad waar ook brommers mogen komen. Dit staat ook aan beide kanten van het fietspad aangegeven. Aan het einde van het fietspad is er een kruising met een weg. Het fietspad heeft daar voorrang (er staan aan beide kanten van de weg haaientanden), maar omdat ik daar de weg op moet om de stad in te rijden (geel brommerplaatje dus dan moet je op de weg) was ik al aan het afremmen. 

Op dat moment zie ik vanuit mijn linkerooghoek een auto aankomen. Deze zit dus op dezelfde rijrichting als ik. Doordat ik dus bij die kruising kwam, was ik al aan het afremmen. Ik was (de brommer is totall loss) in het bezit van een witte brommer met witte helm en droeg een donkerblauwe jas. Ook had ik de verlichting van de brommer aan. De auto komt dus van mij van achter af en slaat ineens rechts af. Om ervoor te zorgen dat ik de auto niet raak, heb ik uit alle macht geremd. Beseffende op dat moment dat de letselschade nog veel erger zou zijn als dat deze nu is. De auto sneed mij dus af door gewoon rechtsaf te slaan. 

Tegenover de politie heeft de bestuurder verklaard mij niet gezien te hebben en toen de bestuurder mij op maandag in het ziekenhuis belde, kreeg ik niet eens een excuus. Nu heb ik op aanraden contact gezocht met de bestuurder om een schadeformulier in te vullen, maar hij verklaard: "We hebben geen botsing gehad, het is niet mijn schuld."

Ben ik dan nu wel zelf schuld? Naar mijn weten is het wettelijk nog altijd van: "recht door op dezelfde weg gaat voor" en "stoppen bij haaientanden op de weg" 

Ik weet het niet meer, het spijt me 

Chantalle

(gezien dat er een gerechtelijk onderzoek loopt, kan ik geen bestanden uploaden)

Ik was 28/02/2023 onderweg van werk naar huis en reed op een 80 k/m voorrangsweg. Door een automobilist die over wou steken werd ik niet gezien en de automobilist heeft me toen aangereden. Ik ben met de auto tegen de wegverhoging aangereden en toen 75 meter op kop door geschoven en tot stil stand gekomen. Heb vooral nu last van lichamelijke pijn klachten en wisselende emoties.  Verder ben ik er gelukkig zonder schammen of andere verwondingen vanaf gekomen. Heeft iemand tips voor het verwerken hiervan?

Ik was 28/02/2023 onderweg van werk naar huis en reed op een 80 k/m voorrangsweg. Door een automobilist die over wou steken werd ik niet gezien en de automobilist heeft me toen aangereden. Ik ben met de auto tegen de wegverhoging aangereden en toen 75 meter op kop door geschoven en tot stil stand gekomen. Heb vooral nu last van lichamelijke pijn klachten en wisselende emoties.  Verder ben ik er gelukkig zonder schammen of andere verwondingen vanaf gekomen. Heeft iemand tips voor het verwerken hiervan?

Ik kwam uit een vegadering van mijn werk en stak de weg over om naar mijn auto te gaan. Op dat moment voelde ik een inslag, even later keek ik naar mijn handen die onder het bloed zaten en voelde ik de kou van de grond. Ik hoorde mensen, zag andere handen maar begreep niet wat er aan de hand was. Even later lag ik in de ambulance en nog snapte ik er niks van wat er was gebeurd. Er werd vertelt dat een busje die achteruit reed mij had aangereden. In het Ziekenhuis werd er onderzoek gedaan en lopen zoveel mensen om je heen iedereen moet wat van je. Ik had een scheur in mijn kin een gat in mijn lip die gehecht moest worden. Mijn linkeroog ging al meer dicht zitten.Ik durfde mijzelf niet te zien.

Ik kwam uit een vegadering van mijn werk en stak de weg over om naar mijn auto te gaan. Op dat moment voelde ik een inslag, even later keek ik naar mijn handen die onder het bloed zaten en voelde ik de kou van de grond. Ik hoorde mensen, zag andere handen maar begreep niet wat er aan de hand was. Even later lag ik in de ambulance en nog snapte ik er niks van wat er was gebeurd. Er werd vertelt dat een busje die achteruit reed mij had aangereden. In het Ziekenhuis werd er onderzoek gedaan en lopen zoveel mensen om je heen iedereen moet wat van je. Ik had een scheur in mijn kin een gat in mijn lip die gehecht moest worden. Mijn linkeroog ging al meer dicht zitten.Ik durfde mijzelf niet te zien.