Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Zat ik fout? Mijn verhaal

Hallo,

ongeveer 4 jaar geleden werd ik door mijn (toen de tijd) beste vriend uitgenodigd om pizza te gaan eten en een filmpje te kijken. Ik was alleen met hem en zijn oudere broer in het huis. Hij had de pizza’s al in de oven gezet. Ik mocht alvast gaan zitten. Hij vroeg “lust je rode wijn?” “ Ja hoor prima gezellig wijntje erbij is nooit vervelend” antwoordde ik. Hij liep naar de keuken waar zijn broer ook zijn avond eten aan het klaar maken was. Ik denk dat het wel 6/8 minuten duurde, doodse stilte. Alleen een soort geroezemoes. Uiteindelijk kreeg ik mijn glas wijn. Ik was destijds 16/17 jaar dus alles wat alcohol in zich had was mega spannend en interessant. Ik had de eerste al er snel op. Smaakte naar limonade vond ik. Hij schonk bij. Op de helft van dat glas werd ik een beetje duizelig, ik dacht wow nu al dronken? Maar dit gevoel kende ik niet. We gingen op de bank zitten. Het werd zwart. Toen was er weer beeld. Ik was aan het zoenen met hem? Oké dan. Weer zwart. Weer bij. De trap op. Ik snapte er niks van. Rode led-lichten brandde in zijn kamer. M’n shirt ging uit. Zwart. Dit keer langer. Ik voelde me verdoofd. Tot ik plots een ongelofelijke pijn voelde. Ik schreeuwde en huilde. Weer zwart. Het bleef zwart.


ik werd wakker in m’n eigen bed. Met kots rood van kleur naast me. Gadverdamme dacht ik teveel gedronken zeker. Ik stond op, en viel gelijk meer. M’n benen deden erg pijn en m’n buik voelde heel apart. Ik wankelde naar de badkamer. Ik keek in de spiegel en schrok me dood. Ik had bloed tussen me benen, blauwe plekken aan de binnenkant van m’n bovenbenen en armen en het gezicht van een lijk. Ik ben niet achterlijk, ik had een vaag vermoeden van wat er zou zijn gebeurd. Ik pakte m’n telefoon en vroeg gelijk of het veilig was gebeurd. Hij zei ja maar met moeite haha. Grappig? M’n moeder kwam boos mijn kamer binnen. Weer gedronken? Maar dr gezicht vertrok meteen toen ze me zag, en de kots. Hoeveel heb je gedronken en wat? Vroeg ze. “1 en een halve glas rode wijn, sorry mam het was niet m’n bedoeling om dronken te worden”. M’n moeder keek me zorgwekkend aan. Ze  vroeg wat het appje betekende dat ik had gestuurd gister avond en waarom mijn telefoon op vliegtuigmodus stond. Wat? Antwoorde ik. Ik weet van niks? M’n moeder liet het appje zien. Het waren allemaal cijfers en letters door elkaar je kon er niks van maken. Ze vroeg ook waarom ik niet eerder naar binnen was gegaan. Ik lag blijkbaar al een uur buiten tot m’n moeder wakker werd van een gebonk op de deur. M’n fiets was ook weg. Ik kreeg een naar gevoel in m’n buik en moest weer overgeven. Weer een rode kleur. Dat is wijn, zei m’n moeder. Gek, betekent dat niet dat de wijn nooit in je bloed is gekomen? Wat is er gister allemaal gebeurd? Ik raakte in paniek, ik snapte er niks van. Wat is er gebeurd?

dit heeft ongeveer een paar uur in m’n hoofd rondgedwaald tot ik alles tot in de detail aan m’n moeder en vader had verteld ( ik heb een hele hechte band met mijn ouders). De gezichten van hun toen ik het ze vertelde zal ik nooit meer vergeten. Verdriet en boosheid tegelijk. Destijds vertelde ik het ook aan mijn vrienden die ook bevriend waren met mijn beste vriend. Haha, je eerste keer en je weet het niet eens meer. Wauw! Grappig. Dat kreeg ik te horen. “Je hebt gewoon teveel gedronken zuiplap!”
na het aanhoren van zulke reacties en heel erg opgesloten zitten in m’n gedachte hierover werd ik me bewust van wat hij had gedaan. Het voelde zo verkeerd en vies. Ik durfde hem niet eens aan te kijken zo bang was ik voor hem. Ook was ik boos. Mijn beste vriend, waarom zou hij zoiets doen? Mijn vertrouwen was compleet weg in alles en iedereen hierdoor. Was dit gepland? Zat er iets in m’n drankje? Was z’n broer nog thuis? Waarom ik? Honderden vragen dwaalde door m’n hoofd. Maar ook door dat van m’n ouders. Daarom zijn mijn ouders om de tafel gegaan met hem en zijn moeder. Hier was ik zelf bij aanwezig maar hield ik me vooral stil. Ik wilde zien hoe hij reageerde. Zoals m’n ouders al hadden voorspeld reageerde hij gehaast, alleen maar in ontkenning en kon hij mij niet aankijken. We hebben sinds die dag afgesproken dat als hij mij ziet hij weg gaat. 
 

dit was niet eenvoudig. Mijn vrienden wilde dat ik me niet aanstelde, je bent ook wel erg los hè. Bijna sletterig. “Maak er nou niet zo iets groots van je verpest de zweer zo”. Hij mag er toch wel even bij zitten? Doe niet zo moeilijk. 
door deze reacties keer op keer aan te horen gekregen merkte ik dat ik vast zat in m’n gedachtes en in een depressie belande. Ik ben toen naar een psycholoog gegaan die mij met EMDR heeft behandeld. Dit heeft mij eerlijk gezegd niet veel geholpen. Mijn ouders waren mijn grootste hulp. Naast 1 vriendin hebben al mijn vrienden gezegd dat ik erom heb gevraagd en het m’n eigen schuld is. Tot ik mijn vriend (die ik tot de dag van vandaag nog heb) heb leren kennen en mij zei dat hij schuldig was in dit verhaal. 
 

ik ben nu veel rijker aan zelfvertrouwen en kennis. Ik heb er eigenlijk geen last meer van maar soms spookt het wel nog in mijn hoofd rond. Ik heb nooit aangifte gedaan omdat het destijds idioot leek om mijn beste vriend aan te geven. Ik ben alleen wel nog steeds bang voor hem ook al heb ik hem al een jaar niet gezien. Sinds een jaar heb ik ook geen contact meer met mijn zogenaamde “vrienden”. Ik voel me veel gelukkiger nu ik nieuwe mensen heb leren kennen die naar mij luisteren en bij begrijpen. Toch blijft het in m’n hoofd spelen of ik nu fout zit of niet. Ik krijg hier soms nog wel eens stress van of paniekaanvallen. Deze heb ik al 4 jaar. Wel steeds minder maar weg gaan ze nooit.

ik wilde m’n verhaal graag delen omdat ik op dit moment heel goed in m’n vel zit. Ik ben gelukkig met wie ik ben en om mij heen heb. Ik voel me sterker dan ooit en groei met de dag als persoon. 
Ik hoop dat iemand mijn verhaal wilt lezen en zijn/haar mening achter wilt laten.

dankjewel voor je aandacht.

Bezig met laden...

3 Reacties *

26 juli 2021
Heel herkenbaar dat je de fout bij jezelf gaat zoeken. Jij was absoluut niet fout. Heel erg verdrietig dat je zo in je kwetsbaarheid onteerd en overheerst bent. Mijn hart huilt ook voor jou. Heel veel sterkte met de verwerking lieve Anoniem528
22 juli 2021
Hoi anoniem. Duidelijk verhaal goed ook dat je het deelt. Hetgeen ik lees is dat iemand je dus zeer waarschijnlijk gedrogeerd heeft en gepland misbruik van je heeft gemaakt. Het is dan heel treurig om te lezen dat jij net als velen wordt gezien als losbandig, sletterig etc. Nee je was niet fout. Je was jong en nog onbezonnen t.o.v. de gevaren van de wereld zoals ieder kind van die leeftijd. Jammer ook dat het afgedaan werd als "dan zien jullie elkaar maar niet meer" Hij is dan nu misschien wel betrapt maar niet bestraft. Hoe sta je er nu zelf in wat dat betreft?
22 juli 2021
Hoi Anoniem528, Goed van je om het op te schrijven, en dat je de vraag stelt of je fout zat. Naar mijn idee heb je gelukkig zelf ook al een beetje het antwoord gegeven, jij zat niet fout. Integendeel, alles wat er gebeurde met je ouders gedeeld, en je bent niet dichtgeklapt. Ik vind het erg schokkend dat jouw beste vriend je dit aan heeft kunnen doen. Dat is een dubbele schrik, want je verliest dan niet alleen je heelheid maar ook nog eens je beste vriendschap. Ik hoop dat je de moed hebt om hiermee om te gaan en het te verwerken, ik wil graag zeggen doe je best. Ik ben zelf al 60 en heb zo ontzettend veel tijd verloren en mezelf en anderen beschadigd doordat ik niet goed wist of ik misbruikt was toen ik heel jong was. Begin er nu pas achter te komen dat het zo was, zo heette en dat het niet mijn schuld was. Hoop dat jij ook beseft dat dit niet jouw schuld was. Het is echt pech voor je dat deze ‘vriend’ jouw pad heeft gekruist. Zorg goed voor jezelf! Groet van Deneuve